31.1.13

Ο Κουράκης, και η έλλειψη της αισθήσεως του γελοίου…


Οι αριστεροί συνάνθρωποί μας, στην πλειονότητά τους, δηλώνουν με τον τρόπο τους – το γνωρίζουμε όλοι – ιδιαιτέρως σοβαροί.
Πρόκειται, βεβαίως, για μια αυτοαναφορική, ναρκισσιστική προσέγγιση, αφού, τις περισσότερες φορές, τυγχάνουν απλώς σοβαροφανείς.
Σοβαροφανείς, πομπώδεις και με πολιτική σκέψη μονόπαντη και απολύτως αφελή. Τυγχάνουν και ιδεοληπτικοί.

 
Αλλά ιδεοληπτικοί είναι, grosso modo, στον έναν ή τον άλλον βαθμό, όλοι οι ιδεολογικοί χώροι: η Αριστερά (σοσιαλιστική και κομμουνιστική) με την πίστη της στην αγαθή φύση του ανθρώπου και την ισότητα, η συντηρητική Δεξιά με την πατριδοκαπηλία, την προγονοπληξία και τη θρησκοληψία, η φιλελεύθερη Δεξιά με την φετιχιστική αντιμετώπιση της ελευθερίας και την (θρησκευτικού τύπου) εμμονή της στην κυριαρχία και τους αυτοματισμούς της αγοράς κλπ. κλπ.
 

Οι αριστεροί είναι full «ιδεολόγοι», πιστεύοντας ότι τοιουτοτρόπως, ηθικώς και διανοητικώς, υπερτερούν των υπολοίπων, χωρίς να τους περνά ούτε στιγμή απ’ το μυαλό ότι η ιδεολογία υποδηλώνει πνευματική οκνηρία, ετοιματζίδικη σκέψη – ότι αποτελεί «ψευδή συνείδηση».
Οι αριστεροί υιοθετούν και μια προσέγγιση μανιχαϊστική: πάντα υπάρχουν, ευδιάκριτα, καλοί και κακοί.
Οι πρώτοι είναι πάντοτε οι αριστεροί, οι δεύτεροι είναι πάντοτε όλοι οι «Άλλοι» – διεφθαρμένοι ή πεπλανημένοι.
Κατ’ αυτή την έννοια, η αριστερή προσέγγιση ομοιάζει εντυπωσιακά με την θρησκευτική…
Στην κατηγορία των τιτάνων της αριστερής (ελληνικής) βιοκοινότητας ανήκει, δίχως την παραμικρή αμφιβολία, ο Τάσος Κουράκης, ο γίγας του αριστερού ακτιβισμού και της (αναπόφευκτης) «οικολογίας».
Αριστερός μεν (βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά όχι από το πανέρι… Είναι «εναλλακτικός» αριστερός (όλα όσα αναφέραμε, δηλαδή, πριν, εις τον κύβο…). Ο Τάσος αποτελεί μια συμπαθητικά γραφική φιγούρα της δημόσιας ζωής.
Καθηγητής Ιατρικής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (δύσμοιρο πανεπιστήμιο, δύσμοιροι φοιτητές…), φέρνει στο μάθημα, σχεδόν πάντα, τη συζήτηση στη ζείδωρο αριστερή σκέψη και την λυτρωτική οικολογία.
Στην απλοϊκή σκέψη του, όλα είναι απλά, όλα λύνονται στο άψε-σβήσε.
Αρκεί να θέλουμε κάτι και νάτο, έγινε!
Η αφελής αυτή βολονταριστική προσέγγιση θυμίζει κάτι από το «Πες το και θα Γίνει» της ζουμερής Τζοβάνας Φραγκούλη, που βλέπαμε μικροί…
Σε αυτή, λοιπόν, τη γραμμή ο Τάσος ρητορεύει (σε βουλή και καφενεία).
Ο βαρδιάνος αυτός της ηθικής και της δικαιοσύνης δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί του, βλέπει παντού την αδικία και ετοιμάζεται να την λογχίσει, σαν άλλος Άη-Γιώργης… Έχουν αναστενάξει οι «Γένοβες» από τη δράση του Κουράκη.
Το διεθνές κατεστημένο, σύμφωνα με αποκλειστικές μας πληροφορίες, αναρωτιέται συστηματικά, όταν οργανώνει τις γνωστές μηχανορραφίες του εναντίον της ανθρωπότητος: «Κι’ αν μας τσακώσει ο Κουράκης»; «Κι’ αν μας πιάσει στο στόμα του ο Τάσος και το ελληνικό αριστερό κίνημα»;
Φόβος και τρόμος, λοιπόν, ο Κουράκης για τον διεθνή ιμπεριαλισμό, την μασονία, τη Λέσχη Bilderberg και όλα τα υπόλοιπα «σκιάχτρα», τα οποία η Αριστερά (ειδικά στην επαρχιώτικη, ελληνική εκδοχή της) χρησιμοποιεί ως μπαμπούλα για να φοβίζει τους συνήθως ευήθεις πιστούς της…
Σε ένα σοβαρό, διαφορετικό πλαίσιο, τέτοιοι τύποι ίσως να έβρισκαν καταφύγιο εκεί που οι Ναπολέοντες αφθονούν – όχι, όμως, στη σημερινή «μεταμοντέρνα» εποχή (και, οπωσήποτε, όχι στην Ελλάδα), όπου ο σχετικισμός κυριαρχεί, η μπαρούφα βασιλεύει και ο καθείς είναι, ατιμωρητί, ό,τι δηλώσει…
Ο Τάσος είναι, λοιπόν, διανοούμενος, αλτρουιστής και οικολόγος (με όποια έννοια μπορούν να έχουν οι συγκεκριμένοι αυτοί όροι στην εύανδρο Ελλάδα…).
Μα πάνω απ’ όλα εναλλακτικός και αντισυμβατικός.
Η εναλλακτικότητα και αντισυμβατικότητά του δεν θα μπορούσαν παρά να επισφραφισθούν με την αναπόδραστη, «εναλλακτική» κοτσίδα.
Δίχως την παραμικρή αίσθηση του γελοίου (ένας ακόμα στον κατάλογο), ο Κουράκης καλλιεργεί, σε αυτή την προκεχωρημένη ηλικία (εξηντάρης δηλώνει, ενώ ορισμένοι ορκίζονται ότι «κλέβει» τουλάχιστον 5-6 χρόνια…), την παρωχημένη κοτσίδα – αυτό το σήμα-κατατεθέν της αριστερής εναλλακτικότητας (την τόσο passé κατά τα άλλα), η οποία, κατά κανόνα, τιμάται από τους αριστερούς «επαναστάτες» (του καφενέ) συνοδευόμενη από «προοδευτικής» αισθητικής γένια, καράφλα, ασιδέρωτα ρούχα και, οπωσδήποτε, πέδιλα…
Η φαιδρότητα του θέματος, όμως, δεν εξαντλείται στην κοτσίδα του Τάσου. Ολοκληρώνεται με μια, εντυπωσιακής μορφής, επικάλυψη του τριχωτού της (διανοούμενης και υπερθερμασμένης από την πολλή σκέψη για την πρόοδο και την σωτηρία της ανθρωπότητος) κεφαλής του με μαύρη μπογιά!
Φαίνεται ότι η πολύ διανόηση δεν συμφιλίωσε τον Τάσο με τον Χρόνο που περνά (αυτό συνάγεται και από ένα ακόμη στοιχείο: ο Κουράκης τυγχάνει ο υπερήφανος δημιουργός του ποιήματος «Η Παράκαμψη του Χρόνου» – δύστυχε Τάσο, οι οικολογίες, κατά τ’ άλλα, σε μάραναν…).
Το βάψιμο, λοιπόν, αυτό χαρακτηρίζεται ως πρόχειρο, επιπόλαιο και, οπωσδήποτε, ερασιτεχνικό.
Διάσπαρτες λευκές τρίχες στολίζουν άναρχα το βαμμένο μαύρο μαλλί του Τάσου – δείγμα ότι δεν επισκέπτεται για την ικανοποίηση αυτής της φαιδρής συνήθειας τουλάχιστον ένα hair parlour, αλλά ότι το καραμπογιάτισμα λαμβάνει χώρα στο λουτρό του ευαίσθητου βαψομαλλιά.
Έλλειψις, λοιπόν, της αισθήσεως του γελοίου εις διπλούν (και κοτσιδάκιας και βαψομαλλιάς…).
Οπωσδήποτε και εις τριπλούν, αν συνυπολογίσουμε και τα «εναλλακτικά», «επαναστατικά» μαντήλια (επίσης εντελώς passé) που με τόση αριστερή χάρη τυλίγουν, συχνά-πυκνά, τον ευαίσθητο λαιμό του (για να προστατεύουν, θερμαίνοντας, τις υπερπολύτιμες φωνητικές χορδές του ακτιβιστού βουλευτού, ώστε να γκαρίζει υπέρ «προόδου» και «οικολογίας»).
Τάσος Κουράκης: η προσωποποίηση της προοδευτικής, εναλλακτικής Αριστεράς στην δυνατή, ακτιβιστική – και, οπωσδήποτε, βαψομαλλιάδικη – εκδοχή της…

4 σχόλια:

  1. ΑΣΧΕΤΟ,ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ,ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΠΕΣΟΔΙΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΘΗΚΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΓΙΑ(ΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΛΑ);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΣΧΕΤΟ,ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ,ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΠΕΣΟΔΙΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΘΗΚΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΓΙΑ(ΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΛΑ);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εκ λάθους μου προέκυψε το βλογ σας, συγγνώμη είστε ποιηταί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή