Ένα άρθρο, που γράφτηκε πριν την επίσκεψη Ολάντ, και που
πέφτει σε όλα μέσα….
Η Τρίτη 19 Φεβρουαρίου, είναι ημέρα απεργίας για τους δημοσιογράφους,
σύμφωνα με τις επιταγές της ΠΟΕΣΥ, που είναι το πανελλήνιο συνδικαλιστικό μας
όργανο.
Απεργούμε λοιπόν, ανήμερα της έλευσης στην Ελλάδα του
Φρανσουά Ολάντ, την ανάδειξη του οποίου στην προεδρία της Γαλλίας, είχε
πανηγυρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ευρωπαϊκή… αριστερά στροφή.
Έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ τότε, πως η εκλογή Ολάντ στη Γαλλία,
«είναι η τρανή απόδειξη ότι η ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς, των αριστερών
σοσιαλιστών και η όσμωσή τους με τα κινήματα, μπορεί να αποτελέσει εκείνο τον
αποφασιστικό παράγοντα που θα φέρει στο προσκήνιο τις ανάγκες των ευρωπαϊκών
κοινωνιών ενάντια στη νεοφιλελεύθερη συμμαχία συντηρητικών και
σοσιαλδημοκρατών».
Φυσικά, όσο κι αν ψάξει κάποιος τη σχετική ανακοίνωση στο
online αρχείο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα τη βρει. Έχει εξαφανιστεί…
Βλέπετε, ακολούθησε η «πόρτα» που… εισέπραξε ο Αλέξης
Τσίπρας στην προσπάθειά του να συναντηθεί με τον «ελπιδοφόρο» Φρανσουά Ολάντ,
που αίφνης, μετετράπη σε «Ολαντρέου», ενώ τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν
συναντήθηκε εκτός πρωτοκόλλου με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και στήριξε στο Παρίσι
απολύτως -εντός πρωτοκόλλου- τον Αντώνη Σαμαρά.
Τότε πια, κατέστη κόκκινο πανί για… το Κόκκινο, τη Ρόζα,
την ΑΚΟΑ και όλες τις λοιπές ψηφίδες, που ενώθηκαν για να γίνει κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να διαγράψει από τη συλλογική του
μνήμη τους ύμνους του για τον Φρανσουά Ολάντ.
Τον ελπιδοφόρο.
Τον κυρίαρχο εκπρόσωπο του δυτικοευρωπαϊκού σοσιαλισμού.
Η κυβέρνηση, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις κορυφαίων
στελεχών της και κορυφαίων συνεργατών του ιδίου του πρωθυπουργού, θεωρεί πως
δεν είναι καθόλου τυχαίο γεγονός, η πραγματοποίηση της απεργίας ανήμερα της
έλευσης του Γάλλου Προέδρου.
Εκτιμάται -από τους ιδιους- πως αυτή η απεργία
εξυπηρετεί την επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να «εξαφανιστεί» και το μήνυμα της επίσκεψης
του Φρανσουά Ολάντ στην Ελλάδα.
Όσο κι αν δυσκολεύομαι να πιστεύω σε συμπτώσεις, προτιμώ
(επιλέγω) να μην πιστέψω, αυτή την εκδοχή: ότι δηλαδή, οι εκλεκτοί του
δημοσιογραφικού κόσμου που εξελέγησαν για να προστατεύουν τα συμφέροντα των
λειτουργών της δημοσιογραφίας, μα και το κύρος και την αξιοπρέπεια του
λειτουργήματος, εμπλέκουν συνειδητά στην εξυπηρέτηση μικροκομματικών
σκοπιμοτήτων –σε αρμονία με κάποιο κομματικό επιτελείο- τα συνδικαλιστικά
όργανα των δημοσιογράφων που έχουν ως σημαία της δεοντολογίας την «αντικειμενικότητα».
Προτιμώ να πιστέψω πως αυτή η απεργία πραγματοποιείται
εντελώς συμπτωματικά και ως αποτέλεσμα συγκυριακής αλληλουχίας γεγονότων,
στην ίδια ημερομηνία με την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου.
Για καλό και για κακό πάντως, πριν την έναρξη της
απεργίας, θέλω να αφιερώσω λίγο χώρο, για τα τρία σημαντικά μηνύματα, που
εκπέμπει η επίσκεψη Ολάντ –κατά τη γνώμη μου- και τα οποία, σίγουρα, θα
προτιμούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην αναπαραχθούν μαζικώς.
Μήνυμα 1ο:
Με τους όρους που πραγματοποιείται η επίσκεψη Ολάντ στην
Ελλάδα και τη θεματολογία της, καταδεικνύεται πως ο εκφραστής της «αριστερής
στροφής» της Ευρώπης, δεν στηρίζει απλώς την κυβέρνηση του «δεξιού» Σαμαρά,
αλλά επενδύει σ` αυτήν, δίνοντας παράδειγμα και σε άλλους Ευρωπαίους.
Ένας ηγέτης δεν ωθεί τους επιχειρηματίες της χώρας του να
επενδύσουν σε ένα «περιβάλλον» το οποίο ο ίδιος δεν εμπιστεύεται. Ούτε
προσφέρει την τεχνογνωσία του γαλλικού μοντέλου δημόσιας διοίκησης, προς
αξιοποίηση από μια κυβέρνηση την οποία θεωρεί ανίκανη να το αξιοποιήσει.
Συνεπώς, ο Φρανσουά Ολάντ, εκφράζει έμπρακτα την
εμπιστοσύνη ακόμα και των ευρωσοσιαλιστών, προς το πρόσωπο και τη διακυβέρνηση
του Αντώνη Σαμαρά, αλλά (αναμφίβολα) και προς τη συνέπεια με τα οποία η ΝΔ το
ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, επέλεξαν να παρακάμψουν τις διαφορές τους και να
συνεργαστούν για να πείσουν την Ευρώπη –και όχι μόνον- πως στην Ελλάδα μπορεί
να υπάρξει πολιτική σταθερότητα ακόμα και χωρίς αυτοδύναμη μονοκομματική
κυβέρνηση.
Μήνυμα 2ο:
Ο Ολάντ, ενώ εμείς οι δημοσιογράφοι απεργούμε, συναντάται
εκτός πρωτοκόλλου και με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο. Κι αυτό το
«εκτός πρωτοκόλλου», είναι που… πληγώνει ακόμα περισσότερο το ΣΥΡΙΖΑ και τον
πρόεδρό του, Αλέξη Τσίπρα, καθώς ο Ολάντ δεν έδειξε διατεθειμένος να επιτρέψει
μια αντίστοιχη… παρέκκλιση από το πρωτόκολλο, για να συναντηθεί και με τον αρχηγό
της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Αλέξης Τσίπρας, μπορεί να αισθάνεται «αδερφοποιητός» με
τις ηγεσίες κρατών της λατινικής Αμερικής, αλλά έχει ακόμα αρκετό χρόνο και
χώρο να διανύσει, πριν γίνει αποδεκτός ως “leader to be” από το ευρωπαϊκό
διεθνές πολιτικοοικονομικό περιβάλλον.
Μήνυμα 3ο:
Τα ξένα ιδιωτικά κεφάλαια, αξίζει να επενδυθούν στην
Ελλάδα και αποτελούν ευπρόσδεκτο «φάρμακο» για μια πραγματική οικονομία σε
κρίση και ύφεση, με μία ανεργία καλπάζουσα σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Το μήνυμα αυτό, προερχόμενο από έναν σοσιαλιστή ηγέτη,
που κατέστη «αντιμνημονιακό σύμβολο» όταν επικράτησε στις γαλλικές εκλογές,
έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την αντιμνημονιακή «εκδοχή» του ΣΥΡΙΖΑ. Μια
«εκδοχή» που ευνοεί με τη στάση του, όσους πρεσβεύουν την πάση θυσία αποτροπή
κάθε ξένης επένδυσης στην Ελλάδα.
Διότι δυστυχώς, με κάθε ευκαιρία, από τις απειλές για
ακύρωση συμβάσεων στο μέλλον, μέχρι τις απειλές για φυλακίσεις όσων υπογράψουν
αποκρατικοποιήσεις, και από το «διακόψτε τη χρηματoδότηση» προς το ΔΝΤ, μέχρι
την πολιτική στήριξη προς τους υπόπτους για τη συμμοριτική επίθεση στις
Σκουριές Χαλκιδικής, ο ΣΥΡΙΖΑ πείθει πως έχει στο DNA του εκείνο το είδος
Αριστεράς, που για να ανθίσει χρειάζεται συντρίμμια…
Βαγγέλης Μωυσής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου