Ή αλλιώς: Το όνειρο του Μήτσου!
Με αφορμή την μεγάλη συζήτηση, και τις κόντρες που ανέκυψαν
εξαιτίας της απόφασης των εκπαιδευτικών να απεργήσουν στη διάρκεια των εξετάσεων,
ας θυμηθούμε ένα παλιό αρθράκι για τις συντεχνίες, που μαστίζουν «εξ υπανέκαθεν»
την δόλια μας την χώρα.
Και να θυμόμαστε πως φασισμός (ουσιαστικά) σημαίνει
συντεχνιασμός!
Ο φίλος μου ο Μήτσος είναι απλό παιδί.
Έτσι ήταν από μικρός.
Δουλειά, σπίτι, καμιά καφετέρια που και που, και πάνω
απ`όλα ΜΠΑΟΚ ολέ!
Simple things for simple minds.
Μπορεί να αγνοεί πολλά πράγματα, μπορεί να μην τον
ενδιαφέρει ούτε το κουρδικό ούτε η ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας, αλλά
μη του πεις για τη Μπαοκάρα του… εκεί είναι εγκυκλοπαιδιστής!
Ο Μήτσος λοιπόν, δουλεύει ως μηχανικός αυτοκινήτων,
σαν σκυλί, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και κουτσά στραβά τα φέρνει βόλτα.
Ονειρεύεται μάλιστα να ανοίξει κάποτε και δικό του
συνεργείο.
Φέτος αποφάσισε να πάει και αυτός μια φορά στη
Μύκονο.
Τόσα και τόσα ακούει και βλέπει στα μεσημεριανάδικα.
Από βδομάδες τώρα ήταν μέσα στη τρελή χαρά,
μετρώντας ανάποδα τις ημέρες. Όπως στο στρατό.
Ποια κρίση και κουραφέξαλα;
Ο Μήτσος ήταν αποφασισμένος να ζήσει κι` αυτός το όνειρο.
Προγραμμάτισε τα ξενοδοχεία του, τα εισιτήρια του, έβαλε
και μια «χιλιαρού» στη τσέπη, και βούρ πρωί πρωί για το αεροδρόμιο.
Εσύ είσαι που το λες; Το βραδάκι δέχτηκα τηλεφώνημά του.
«Πως πάει η Μύκονος;»
«Ποια Μύκονος; Ακυρώθηκε η πτήση.»
«Θα φύγεις αύριο;»
«Πάπαλα… αλλά για πες μου εσύ που τη ψάχνεις τη δουλειά,
τι είναι αυτοί οι ελεγκτές που απεργούν και μου χαλάσανε τις διακοπές;»
«Είναι οι υπεύθυνοι που ελέγχουν την εναέρια κυκλοφορία»
«Και τι θέλουν, να γίνουν μόνιμοι;»
«Όχι είναι ήδη μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι…»
«Και τι θέλουν δηλαδή, παραπάνω λεφτά;»
«Ναι, θέλουν επιδόματα».
«Και γιατί δεν τους τα δίνουν οι κερατάδες;»
«Μα τους τά`χουν ήδη δώσει προ πολλού;»
«Ποιοι; Οι νεοδημοκράτες;»
«Όχι οι ίδιοι του ΠΑΣΟΚ….Επί Μαντέλη.»
«….Και τότε τι θέλουν;»
«Θέλουν κι`άλλα….»
«…….»
Έτσι λοιπόν, μέσα στη πλήρη κατάθλιψη, ο Μήτσος αποφάσισε
να αναβάλλει το όνειρο, και να περιοριστεί σε 4-5 μέρες στο σπίτι των γονιών
του στο (ορεινό) χωριό. Ετοίμασε λοιπόν το εργαλείο, φόρτωσε τα μπαγκάζια, και
έπεισε τον εαυτό του πως θα περάσει καλύτερα κάτω από τα πλατάνια, παρέα με
τους γέροντες.
Για το μόνο που στενοχωρήθηκε είναι πως δεν θα είχε
ευκαιρία να φορέσει το καινούργιο στιλάτο μαγιό, που αγόρασε στις εκπτώσεις.
Τέλος πάντων.
Την επομένη το μεσημεράκι, ντρίιιιιν το τηλέφωνό μου.
«Έλα Μητσάρα, έφτασες;»
«Πλάκα κάνεις; Ακόμη εδώ είμαι.»
«Γιατί ρε συ;»
«Ψάχνω για βενζίνη. Δεν τά`μαθες; Απεργούν οι φορτηγατζήδες…
Ρε συ, αυτοί τι θέλουν; Λεφτά;»
….
Και πάει λέγοντας.
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου