Την (προηγούμενη) Τετάρτη γιορτάστηκε με λιτή τελετή η
39η επέτειος της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Ήταν τότε, στις 24 Ιουλίου του 1974, που ο Κωνσταντίνος
Καραμανλής επέστρεφε στην Ελλάδα, ενώ οι Τούρκοι είχαν κατορθώσει να κάνουν ένα
προγεφύρωμα δίπλα στην Κερύνεια, καταλαμβάνοντας μόλις το 5%-7% του εδάφους της
Κύπρου.
Είχε προηγηθεί το προδοτικό πραξικόπημα, στις 15 Ιουλίου,
από την κυβέρνηση της Αθήνας, η οποία ανέλαβε τα ηνία μετά τα γεγονότα του
Πολυτεχνείου, αυτού που επιχειρείται από μια μερίδα πολιτικών και εκπαιδευτικών
να παρουσιαστεί ως εθνική επέτειος μείζων της 25ης Μαρτίου και της 28ης
Μαρτίου, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι η εξέγερση εκείνη δεν ήταν τίποτε άλλο από μια
«κεκαλυμμένη» -προκαταρκτική τη λέμε επιτελικά στον Στρατό- επιχείρηση εκείνων
των δυνάμεων που επεδίωκαν τον διαμελισμό της Κύπρου.
Όλοι γνωρίζουν ότι, όταν το άρμα άνοιγε την πόρτα του
Πολυτεχνείου, άνοιγε στην ουσία και ο καταπέλτης των αποβατικών στην ακτή Πέντε
Μίλι της μαρτυρικής Κερύνειας.
Επίσης, της αποκατάστασης της Δημοκρατίας είχαν προηγηθεί
δεκάδες αναφορές των υπηρεσιών πληροφοριών για τις συγκεντρώσεις τουρκικών
στρατευμάτων στη Μερσίνα, με τις ανάλογες εκτιμήσεις ότι οι Τούρκοι
ετοιμάζονται για στρατιωτική εισβολή, για να ακολουθήσουν οι διαβεβαιώσεις των
πολιτικών και ανώτατων υπηρεσιακών παραγόντων ότι «δεν πρόκειται να γίνει
τίποτα»!
Της αποκατάστασης της Δημοκρατίας είχε προηγηθεί η
εισβολή στην Κύπρο, με τους Τούρκους να αποβιβάζονται με την… ησυχία τους στο
νησί, τη στιγμή που τα ελληνικά ολοκαίνουργια και πάνοπλα Φάντομ, πολύ ανώτερα
των τουρκικών μαχητικών, μεταστάθμευαν στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, με
ετοιμότητα «εκτέλεσης αποστολών προσβολής των αποβιβαζομένων εχθρικών δυνάμεων
στην Κύπρο», όπως αναφέρει ο αντιπτέραρχος Παναγιώτης Μπαλές στο βιβλίο του «Παρακαταθήκες
Αετών».
Ο κ. Μπαλές ήταν επικεφαλής της μίας εκ των δύο τετράδων
Φάντομ, που ήταν έτοιμες να καταβυθίσουν και να καταρρίψουν πλοία και αεροσκάφη
που συμμετείχαν στην επιχείρηση του Αττίλα, μετατρέποντας την απόβαση σε
εφιάλτη και τραγωδία για τους Τούρκους.
Μόνο που η διαταγή για την εκτέλεση αυτής της αποστολής
δεν ήλθε ποτέ, ούτε στον πρώτο ούτε στον δεύτερο Αττίλα!
Παρεμπιπτόντως, τον κ. Μπαλέ, άριστο αξιωματικό με
περγαμηνές, τον απεστράτευσε μαζί με εκατοντάδες άλλους αεροπόρους η «γενιά του
Πολυτεχνείου», όταν ανέλαβε να φέρει σε πέρας την επόμενη «αποστολή» της, που
ήταν -εκτός από τη διάλυση της Ελλάδας- αυτή της διάλυσης της Πολεμικής
Αεροπορίας, για να ανοίξει η «κερκόπορτα» και να γίνει πιο εύκολα η εκχώρηση
του Αιγαίου στους Τούρκους.
Της αποκατάστασης της Δημοκρατίας ακολούθησαν στη Γενεύη
οι ειρηνευτικές συνομιλίες για την Κύπρο μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των
τριών εγγυητριών χωρών της Κυπριακής Ανεξαρτησίας (Μαύρος, Γκιουνές, Κάλαχαν),
που κατέληξαν στη Διακήρυξη της 30ής Ιουλίου, με τις σχετικές διαβεβαιώσεις των
Τούρκων για μη επέκταση των περιοχών που κατείχαν και άλλα συναφή.
Ακολούθησε η δεύτερη φάση των ειρηνευτικών συνομιλιών της
Γενεύης (8-14 Αυγούστου), που κατέληξαν στη δεύτερη εισβολή, με την οποία οι
Τούρκοι κατέλαβαν το 38% της Κύπρου.
Για να λέμε τα
πράγματα με τ’ όνομά τους, οι χουντικοί έχασαν το 5%-7% της Κύπρου και οι
πολιτικοί το 30%-33%.
Μπορεί να αντιτείνει κανείς ότι η επιχείρηση εισβολής και
κατοχής της Κύπρου δεν είναι μια απλή μαθηματική πράξη, μια προσθαφαίρεση.
Σωστό.
Όμως τι μπορεί να αντιτάξει κανείς στο επιχείρημα ότι η
κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας, παρέμεινε εντελώς
απαθής στον δεύτερο Αττίλα, να παρακολουθεί τον θάνατο και την ατιμωτική
αιχμαλωσία χιλιάδων Ελλήνων, τον εκπατρισμό διακοσίων χιλιάδων Ελλήνων από τις
προαιώνιες εστίες τους και την κατάληψη σχεδόν της μισής Κύπρου, δηλαδή την
απώλεια εθνικού εδάφους, που είναι ο ορισμός της προδοσίας;
Αν αυτό δεν είναι προδοσία, τότε τι είναι;
Υπάρχουν μαρτυρίες που λένε ότι, όσο διαρκούσαν οι
συνομιλίες στη Γενεύη, ο κ. Γλαύκος Κληρίδης, που είχε «αποκαταστήσει» κι αυτός
τη Δημοκρατία στην Κύπρο, είχε ενημερώσει τον κ. Καραμανλή ότι οι Τούρκοι, παρά
την εκεχειρία, στέλνουν ενισχύσεις και εφόδια στον θύλακα που είχαν καταλάβει
στην Κερύνεια. Συγκεκριμένα, ο Κληρίδης φέρεται ότι είπε στον Ελληνα
πρωθυπουργό: «Εδώ αποβιβάζουν οι Τούρκοι στρατό, φέρνουν εφόδια και τα λοιπά
και εσείς δεν στέλνετε τίποτα», για να του απαντήσει ο Καραμανλής: «Μη φοβάσαι.
Δεν πρόκειται να γίνει άλλη εισβολή».
Δηλαδή, η διαβεβαίωση ήταν ακριβώς ίδια με τη διαβεβαίωση
που έδινε ο Ιωαννίδης στους εν Κύπρω αξιωματικούς, που αγωνιούσαν για τη
συγκέντρωση στρατευμάτων: «Μη φοβάσαι. Δεν πρόκειται να γίνει εισβολή».
Οι αναγνώστες μπορούν να βγάλουν τα δικά τους
συμπεράσματα, όμως, αν θέλουμε να πετάξουμε κάποια μέρα τον τουρκικό στρατό
κατοχής από την Κύπρο και αν θέλουμε να ανατρέψουμε τα επεκτατικά σχέδια που
έχουν σήμερα που μιλάμε οι Τούρκοι για το Αιγαίο και τη Θράκη, κάποια μέρα θα
πρέπει να πούμε ολόκληρη την αλήθεια στον ελληνικό λαό για το τι πραγματικά
ήταν αυτό που αποκαλούμε «εξέγερση του Πολυτεχνείου, αποκατάσταση της
Δημοκρατίας και Μεταπολίτευση».
Έχουμε το θάρρος όμως να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια;
Σάββας Καλεντερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου