Να χαλαρώνουν μερικοί μερικοί…

Εδώ και καιρό, και όχι μόνο με αφορμή την κατάρρευση της Χρυσής Αυγής, ακούω συνεχώς για την αναγκαιότητα ίδρυσης ενός νέου δεξιού πατριωτικού κόμματος, που θα διεμβολίσει από τα δεξιά την Νέα Δημοκρατία, και θα προσφέρει διέξοδο σε πάρα πολλούς ανησυχούντες εθνικιστές συμπατριώτες μας, που δεν καλύπτονται πολιτικά αλλού.

Μάλιστα κυκλοφορεί ευρέως και το όνομα του απόστρατου κου Φράγκου Φραγκούλη, ο οποίος αγνοώ αν όντως ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο.

Κατ’ αρχήν, για να διευκρινήσω ορισμένα πράγματα, και επειδή πολύ ακούγεται ο όρος «εθνικιστής» τελευταία, να θυμίσω ότι άλλο εθνικιστής και άλλο πατριώτης…

Πατριώτης είναι αυτός που αγαπά τη πατρίδα του.

Εθνικιστής είναι αυτός που θεωρεί τη πατρίδα του ως ανώτερη όλων των άλλων, και στη δική μας περίπτωση μισεί κάποιες συγκεκριμένες γειτονικές χώρες.

Υπ αυτήν την έννοια, δεν αντιλαμβάνομαι ποια είναι η ανάγκη ίδρυσης ενός τέτοιου πατριωτικού κόμματος, από την στιγμή που η Νέα Δημοκρατία έχει ως αρχηγό της έναν καθαρόαιμο και όχι γιαλιαντζί πατριώτη.

Και μάλιστα σίγουρα όχι εθνικιστή, με την έννοια που δίνεται παραπάνω.

Άρα, κάτι άλλο παίζει.

Και αυτό το άλλο θα είναι μάλλον η προσπάθεια κάποιων πειραγμένων να φτιάξουν μια νέα κομματική στέγη για διάφορα φρούτα, όπως νοσταλγούς της χούντας, ακροδεξιούς ακραίους, φανατικούς εθνικιστές, ρατσιστές, βασιλόφρονες, αντισαμαρικούς, καρατζαφερικούς, και γενικά όλους όσους δεν «συμπαθούν» τον Αντώνη Σαμαρά, ή είναι τόσο πολύ δεξιοί αλλά όχι ναζιστές, και άρα δεν τους βολεύει η Χ.Α..

Και αυτή την προσπάθεια την ντύνουν με «πατριωτικό» φερετζέ.

Αντί να βγουν και να πουν τα πράγματα, και τις επιδιώξεις τους, με το όνομά τους.

Εγώ δεν είμαι ούτε δεξιός, ούτε εθνικιστής, και πόσο δε μάλλον νοσταλγός της 21^ης Απριλίου, οπότε υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να με απασχολεί καν το ενδεχόμενο σύστασης ενός τέτοιου κόμματος, ειδικά αν θυμηθώ τα διάφορα παρόμοια (κατά καιρούς) πειράματα, που όμως εξαφανίστηκαν στη λήθη, και στο περίφημο «χρονοντούλαπο της ιστορίας».

Έλα όμως που οι εποχές είναι κρίσιμες, και άρα όποιος παίζει τέτοια παιχνίδια παίζει με την χώρα γενικώς, αλλά και με την δική μου ζωή.

Εδώ, μέχρι και για σχεδιαζόμενα πραξικοπήματα ακούσαμε, εν έτει 2013!!!!!!

Και για αυτό έχω άποψη.

Και η άποψή μου είναι ότι όσο και να ψάξουν κάποιοι κακοπροαίρετοι, δεν θα βρουν πιο πατριώτη από τον Σαμαρά, ο οποίος έχει αποδείξει την λατρεία του για τη χώρα με πράξεις και όχι με φανφάρες και με κούφια λόγια.

Εθνικιστής σίγουρα δεν είναι, και ευτυχώς που δεν είναι  για το καλό ολονών μας.

Στις σημερινές συγκυρίες, όπου πάνω απ όλα έχουμε ανάγκη για πολιτική αλλά και γεωστρατηγική σταθερότητα, προκειμένου να σταθεροποιηθούμε και οικονομικά, το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι κάποιους μισαλλόδοξους στρατηγούς του καναπέ, που θα ονειρεύονται το πάρσιμο της Πόλης, ή εξαδάχτυλους βασιλείς να μπαίνουν έφιπποι στην Αγιά Σοφιά.

Και μια που είπα για βασιλείς, θυμήθηκα και την άλλη φήμη που κυκλοφορεί εντέχνως, περί ενός ακόμη νέου κόμματος, με επικεφαλής τον γιο του Ντεγκρέτσια Νικόλαο, ο οποίος και αυτός (προφανώς) θέλει να μας σώσει με την βοήθεια του Ζαμπούνη.

Τι άλλο θα ακούσουμε δηλαδή.

Βέβαια, δημοκρατία έχουμε, άρα όποιος θέλει μπορεί να ιδρύσει ότι κόμμα θέλει.

Εδώ έχουμε κόμμα κυνηγών, στην Ευρώπη έχουν κόμμα πειρατών, και κάπου αλλού μάλιστα έχουν και κόμμα παιδόφιλων…. στον Ντεγκρέτσια θα κολλήσουμε;

Απλά, μέσα στη νηφαλιότητα που με κυριεύει τα τελευταία χρόνια, προφανώς λόγω καλπάζοντος γήρατος, αυτό που βλέπω εγώ με το απλό μου το μυαλό είναι ότι πάνω απ όλα χρειαζόμαστε σταθερότητα, και όχι ακρότητες.

Δουλειά, και όχι πειράματα.

Οι εποχές των ριζοσπαστικών λύσεων, και των ντου στους δρόμους πέρασαν ανεπιστρεπτί.

Πάνω απ όλα ηρεμία, και μια στιβαρή διακύβερνηση χρειάζεται, και τίποτα άλλο.

Και αυτά μας τα προσφέρει μια χαρά ο σημερινός πρωθυπουργός.

Όσο για αυτούς που ψάχνουν για thrills, τι να πω;

Δεν τους αρκεί η ριζοσπαστική επαναστατικότητα των συνιστωσών του Αλέξη, του Πάντζα, και του Σκουρλέτη;

Δεν τους αρκεί η επικαιρότητα, που ώρες ώρες θυμίζει ταινία πολιτικού θρίλερ, για να μη πω γκραν γκινιόλ, με φυλακισμένους πρώην υπουργούς,  δημάρχους, και εν ενεργεία πολιτικούς αρχηγούς και βουλευτές;

Δεν τους καλύπτει ο Τράγκας, ο Χίος, και το Χωνί;

Τι άλλο θέλουν για να καταπολεμήσουν την ανία τους και καταλαγιάσει το κύμα της αδρεναλίνης που τους πνίγει;

Χαλαρώστε πια ρε παλουκάρια…

Strange Attractor