23.11.13

Μια Ζωή σικέ (35)



Είναι παγκοίνως γνωστό, πως τις βάσεις της κάθε επιστήμης, αλλά και γενικά τα φώτα του κυρίαρχου σήμερα δυτικού πολιτισμού, τα έδωσε στον κόσμο η πατρίδα μας.
Όχι βέβαια η σημερινή, αλλά η αρχαία πρόγονός της.



Πως καταντήσαμε λοιπόν από χώρα φιλοσόφων και ηρώων Ελλήνων, να γίνουμε χώρα ταβλαδόρων και τσιφτετελλήνων;
Πως καταντήσαμε να ασχολούμαστε με την Δέσποινα Βανδή, και τα κατορθώματα του Νότη, την ώρα που άλλοι λαοί χαρτογραφούν το γονιδιακό δικτύωμα, κατασκευάζουν ρομπότ και στέλνουν αποστολές σε κοντινά αστρικά συστήματα;
Τις πταίει για αυτήν την κατρακύλα;




Πολλοί υποστηρίζουν ότι φταίει η επικράτηση του Χριστιανισμού.
Μια υπεραπλοϊκή δηλαδή, δεισιδαιμονική ιστορία, ενός λαού νομάδων κτηνοτρόφων, που επεβλήθη, γνωστό πώς, σε μια κοινωνία που είχε ήδη ακούσει, σκεφτεί, εκφράσει και ζήσει σχεδόν τα πάντα, και επί παντός του επιστητού.
Μια νίκη στην ουσία του πολιτισμικά πένητα Εβραϊκού λαού, επί της πολιτισμικής υπερδύναμης της εποχής, που ακόμα και την ίδια την Ρώμη είχε υποτάξει σ`αυτό ακριβώς το σημείο.
Λέγεται ότι όταν ο Απόστολος Παύλος πήγε και μίλησε στους Αθηναίους, αυτοί συνηθισμένοι να ακούν σύνθετα νοήματα και πραγματικά βαριές φιλοσοφίες τον πήραν με τα λεμόνια ακούγοντας τα παραμυθάκια του περί ανάστασης ενός μαραγκού και πάει λέγοντας.
Και όμως, ο Χριστιανισμός του Παύλου επικράτησε, δημιουργώντας δικό του πολιτισμό που κυρίαρχο στοιχείο του είχε το «πίστευε και μη ερεύνα» που αντικατέστησε το ελληνικό «πίστευε και μη. Ερεύνα».
Αποτέλεσμα ήταν η επί χιλιάδες χρόνια οπισθοδρόμηση των επιστημών, και η επιστροφή σε δοξασίες που κάθε άλλο παρά την πρόοδο της ανθρωπότητας βοηθούσαν.
Μεσολάβησε και η άλωση της Πόλης, δηλαδή η υποδούλωση των όποιων Ελλήνων της εποχής στους Οθωμανούς αγροίκους, και ο κύκλος έκλεισε.
Βέβαια είναι γνωστό ότι η πόλη δεν θα έπεφτε, αν οι δεκάδες χιλιάδες μοναχοί καλόγεροι της Κωνσταντινούπολης βοηθούσαν τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τους ελάχιστους Γενοβέζους μισθοφόρους να αποκρούσουν την πολιορκία των Τούρκων. Αυτοί όμως κλεισμένοι στα κελιά τους προσευχόντουσαν να νικήσει ο Μωάμεθ, καθώς μέσα στο μένος τους εναντίον των Δυτικών Καθολικών, πίστευαν πως «καλύτερα τούρκικο φέσι παρά παπική Τιάρα».
Η εκκλησία μας βέβαια αυτά δεν τα λέει, όπως δεν λέει ότι ο τότε Πατριάρχης αφόρισε τους πρωτεργάτες της φιλικής εταιρείας όταν αυτοί ξεκίνησαν την προσπάθεια αφύπνισης των Ελλήνων και την προτροπή για απελευθέρωση.
Μας λέει όμως για το «κρυφό σχολειό», και άλλα παραμύθια, που σκοπό έχουν να δείξουν ότι η εκκλησία κράτησε ζωντανό το Ελληνικό στοιχείο.
Αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι πράγματι ο Ελληνισμός διεσώθη σαν τέτοιος, κυρίως λόγω του ότι ήταν χριστιανικός.
Σε όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας οι Οθωμανοί σαν γνήσιοι εκφραστές μιας πολυπολιτισμικής αυτοκρατορίας δεν έδιναν σημασία σε εθνότητες. Όλοι μα όλοι ήταν Οθωμανοί υπήκοοι.
Οι Έλληνες λοιπόν, που αυτοαποκαλούνταν Ρωμιοί και Γραικοί, καθώς ο προσδιορισμός Έλληνας είχε περιπέσει σε ανυποληψία και σήμαινε ειδωλολάτρης, διατήρησαν την ομοιογένειά τους κυρίως λόγω της κοινής τους θρησκείας.
Ουδέν κακόν δηλαδή, αμιγές καλού.
Την ώρα όμως που εμείς είχαμε αφεθεί στις αγκάλες των Τούρκων αφεντάδων μας, και κυνηγούσαμε κατσίκια στα βουνά και στα όρη, οι Δυτικοί, που είχαν συμπληρώσει τον αγροτοκτηνοτροφικό τους κύκλο, ανακάλυπταν πρώτοι τους δικούς μας αρχαίους. Δηλαδή το φώς…
Και έτσι επήλθε ο διαφωτισμός, και άρα η πρόοδος.
Στην εσπερία και μόνον.
Και δώσ’του ώθηση των επιστημών και της τεχνολογίας, και δώσ’του εξερευνήσεις, ανακαλύψεις, οικονομικό πλούτο, και γενικά πολιτισμό.
Και μείς τον χαβά μας.
Ώσπου βέβαια ξυπνήσαμε και επαναστατήσαμε, και απελευθερωθήκαμε, με ξένη βοήθεια βέβαια, και τα υπόλοιπα διδάσκονται ως ιστορία.
Αλλά η ζημιά είχε γίνει.
Εκεί που οι άλλοι ακολούθησαν μια σχετικά φυσιολογική οικονομική πορεία, εμείς πηδήξαμε από την φεουδαρχία κατευθείαν στην μεταβιομηχανική εποχή. Αυτό σημαίνει ότι παραλείψαμε την όποια ορθολογική ανάπτυξη.
Γίναμε μεταπράττες και γκαρσόνια, και δεν παράγουμε τίποτα. Ούτε καν κατσικίσιο τυρί αξιώσεων.
Καταντήσαμε λοιπόν να εισάγουμε τα πάντα. Από καρφίτσες μέχρι επιστημονικές ανακαλύψεις.
Τίποτα δικό μας. Εκτός από την μαγκιά. Ο Νότης που λέγαμε…
Γι`αυτό και είμαστε αυτοί που είμαστε, και γι`αυτό ασχολούμαστε με την Τατιάνα, και τον Πλούταρχο, ενώ μας τρώει η κακιά μας η μοίρα, και σε λίγο καιρό θα κινδυνεύουμε να αφανιστούμε παντελώς.
Any way…
Εδώ τελειώνει το παραλήρημα, γιατί το… εξάντλησα.

Strange Attractor

3 σχόλια:

  1. Περί Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄
    Κ. Δεσποτόπουλος
    Α. Εφημερίδα Real news, 20/3/2011
    Ο Σουλτάνος έξαλλος όταν έμαθε την Επανάσταση, υπέγραψε διάταγμα εξοντωτικό των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Χρειαζόταν όμως να το προσυπογράψει και ο θρησκευτικός των Τούρκων ηγέτης. Και ο τότε κάτοχος του αξιώματος αυτού Χατζή Χαλίλ εφέντης, ανήρ φιλάνθρωπος, αρνήθηκε να το προσυπογράψει με το επιχείρημα ότι δεν επιτρέπει το Κοράνι σφαγή αθώων και μυστικά διαμήνυσε προς τον Πατριάρχη να τον ενισχύσει προς τη σωστική άρνηση του.
    Για την απόδειξη λοιπόν της αθωότητας, ως προς την Επανάσταση, του μεγάλου πλήθους των Ελλήνων, των ευρισκόμενων ήδη, επαναλαμβάνω, σε κατάσταση ομηρείας, ο μόνος τρόπος ήταν: ο θρησκευτικός τους ηγέτης, δηλαδή ο Πατριάρχης, να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως. Και ανήκει τιμή και δόξα στον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ για τη σωστική του υπόδουλου Γένους απόφαση του να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως του 1821. Αλίμονο για το γένος των Ελλήνων, αν δεν είχε τότε ο Πατριάρχης το ηθικό σθένος και τη συναίσθηση του καθήκοντος να προβεί στην επώδυνη αυτή αποκήρυξη.
    Και ας μη λησμονούμε, ότι ο μέγας αυτός Πατριάρχης, πλήρωσε βαρύ τίμημα για την εθνοσωτήρια καθόλου συμπεριφορά του, με τον βασανισμό του και τον απαγχονισμό του. Ας μη λησμονούμε, όμως, ότι και ο θρησκευτικός των Τούρκων ηγέτης επλήρωσε και αυτός βαρύ τίμημα για τη σωστική των Ελλήνων συμπεριφορά του, με την καθαίρεση του και τον πνιγμό του από τους Τούρκους στην Προποντίδα.
    Εξάλλου, επισημαίνουμε ότι ο Αρχηγός της Επαναστάσεως Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε διαμηνύσει από τον Ιανουάριο του 1821 προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ότι ενδέχεται ο Πατριάρχης να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως, για να προστατεύσει τους Έλληνες των μη επαναστατημένων περιοχών, αλλά ότι βέβαια η προκήρυξη αυτή δεν θα εκφράζει το πραγματικό φρόνημά του.
    Δυο άντρες τότε υπήρξαν σωτήρες του Έθνους. Ο Εθνομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, με την ηθική εγρήγορση του και την ευθυκρισία του και την αυτοθυσία του, αυτός προπάντων, σε αγαστή συνεργασία με τον Τούρκο ομόλογό του, έσωσε το γένος των Ελλήνων από τον επικείμενο τότε αφανισμό. Ο άλλος μέγας Έλλην της εποχής εκείνης, ο Ιωάννης Καποδίστριας, έσωσε την Επανάσταση, μόλις είχε αρχίσει, με τη διπλωματική δεξιοτεχνία του, καθώς επέτυχε στο Λάιμπαχ να ματαιώσει απόφαση των εκεί συγκεντρωμένων Αρχηγών των Μεγάλων τότε Δυνάμεων για επέμβαση του αντεπαναστατικού συνασπισμού των εναντίον του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων και μάλιστα, για να επιτύχει τη ματαίωση αυτή, εδέησε να συντάξει ο ίδιος αποκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη ως Αρχηγού της Επαναστάσεως των Ελλήνων.
    Β. Αγώνες και θυσίες επί εννέα χρόνια, Καθημερινή, 24/3/2007
    h..p://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100019_24/03/2007_220698
    (Με το μαλακό, ε;)
    Γ. Η ηθική αυτοθυσία του Πατριάρχη: w.w.youtube.com/watch?v=yBAzUrbtCnl

    Διευθύνσεις, από τις οποίες μπορεί κανείς να οργανώσει την δική του ταπεινή έρευνα και να καταλήξει σε συμπεράσματα πλησιέστερα προς την τότε πραγματικότητα (μην σκιάζεστε, η καλογερικίλα δεν κολλάει μέσω πληκτρολογίου):
    h..p://klassikoperiptosi.blogspot.gr/2011/04/10-1821.html
    w.w.impantokratoros.gr/ agios_grigorios_e.el.aspx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κρυφό σχολειό
    1. Ο καθηγητής Θάνος Βερέμης, εκ των πρωτοπόρων της αναθεωρητικής έως και ντιπ αποδομητικής σχολής της ιστοριογραφίας, είχε πει στην σειρά «1821» του Σκάι: «Κρυφό σχολειό υπήρξε σε περιόδους συγχρονισμένων εξισλαμισμών, όπως για παράδειγμα στην Ήπειρο κατά την περίοδο του Κοσμά του Αιτωλού».
    2. Τα «παραμύθια» περί κρυφού σχολειού οργανώθηκαν σε βιβλίο: «Α. Αγγέλου, Το Κρυφό Σχολειό. Χρονικό ενός μύθου», Εστία. Η απάντηση ήλθε με το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου «Το κρυφό σχολειό, το χρονικό μιας ιστορίας», Εναλλακτικές εκδόσεις, όπου αναφέρονται πλήθος πηγών, μαρτυριών της ιστορικότητάς του. Ακόμα, δεν έχει υπάρξει έκδοση-ανταπάντηση που να αντικρούει τα στοιχεία του δεύτερου βιβλίου. Μήπως είστε εσείς ο ίδιος ή γνωρίζετε τον συγγραφέα του τρίτου βιβλίου αυτής της διελκυστίνδας, το οποίο αυτήν την φορά σκοράρει υπέρ των «παραμυθιών»; Θα μπορούσατε να προδημοσιεύσετε μερικά από τα πορίσματα αυτά;

    Πηγές, παρακαλώ: σε ποιο κείμενο της χριστιανικής ή μη γραμματείας βρίσκονται οι φράσεις «πίστευε και μη ερεύνα» και «πίστευε και μη. Ερεύνα»; Ποιος διατύπωσε την θεωρία ότι μια «υπεραπλοϊκή δεισιδαιμονική ιστορία, ενός λαού νομάδων κτηνοτρόφων» (από ποιόν αιώνα σκέφτεται ο επιστήμων;) διέσωσε τον Ελληνισμό; Με τι δυνάμεις μια «υπεραπλοϊκή δεισιδαιμονική ιστορία, ενός λαού νομάδων κτηνοτρόφων» διέσωσε τον Ελληνισμό, ο οποίος έδωσε τα «φώτα του κυρίαρχου σήμερα δυτικού πολιτισμού»;
    Προφανώς, δεν ελέγχεται κανείς για την πίστη ή την μη πίστη οπουδήποτε. Σκεφθείτε, όμως:
    ο απαξιωτικός χαρακτηρισμός σας -του πολιτισμού του Χριστιανισμού ως «Χριστιανισμού του Παύλου»- αφ’ ενός στερεί την αισθητική σας από μια υψηλοτάτου επιπέδου Ποίηση (προχειρότατα: Χαιρετισμοί, Μεγαλοβδόμαδο, Αποκαθήλωση, Νεκρώσιμος Ακολουθία, Εικόνες, Αρχιτεκτονική), αφ’ ετέρου εξουδετερώνει συνειδητά την εκπολιτιστική επίδραση της Τέχνης αυτής, διαδικασία, η οποία πνίγει εν τη γενέσει τους τα δημόσια παραληρήματα.

    ΥΓ. Οι χαμουτζήδες μια χαρά γιδοτύρι φτιάχνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 1. Ιστορία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, Κάρολος Ντηλ, εκδ. Καρδαμίτσα
    2. Η βυζαντινή οκονομία, Αγγελική Λαΐου, εκδ. Παπαδήμα
    3. Γιατί το Βυζάντιο, Ελένη Γλύκατζη -Αρβελέρ, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
    4. Στα χρόνια του Βυζαντίου, Δανέζης-Θεοδοσίου, εκδ. Δίαυλος
    5. Στήβεν Ράνσιμαν
    α. Bυζαντινός πολιτισμός, εκδ. Ερμείας
    β. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, εκδ. Παπαδήμα
    γ. Η μεγάλη εκκλησία εν αιχμαλωσία, εκδ. Γκοβόστη
    6. Η ιστορία της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας, Κων/νος Σάθας, εκδ. Λιβάνη
    7. Η παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού στη Μικρά Ασία και η διαδικασία εξισλαμισμού, 11ος -15ος αιώνας, Σπύρος Βρυώνης,
    εκδ. ΜΙΕΤ
    8. Κοινωνικές συγκρούσεις και διαφωτισμός στην προεπαναστατική Σμύρνη (1788-1820), Κοραής και Γρηγόριος Ε΄, Γ. Καραμπελιάς, Εναλλακτικές Εκδόσεις
    9. Εξισλαμισμοί στην Πελοπόννησο, Από τα μέσα του 17ου αιώνα έως το 182, Γ.Β. Νικολάου, εκδ. Ηρόδοτος
    10. 1204, η διαμόρφωση του νεώτερου Ελληνισμού, Γ. Καραμπελιάς, Εναλλακτικές εκδόσεις
    11. Ο Αριστοτέλης στο Μον-Σαιν-Μισέλ, Οι ελληνικές ρίζες της χριστιανικής Ευρώπης, Συλβαίν Γκουγκενέμ, εκδ. Ολκός

    ΑπάντησηΔιαγραφή