6.11.13

Μια Ζωή Σικέ (18)



Ο άνθρωπος υπάρχει στη γη μόνο και μόνο για να μελετάει τα άστρα.
Μια ζωή, ακόμη και ολόκληρη αφιερωμένη στη σπουδή του ουρανού δεν είναι αρκετή. Όλα τα άλλα, τα γήινα είναι περιττά.




Αυτό υποστήριζαν αρκετοί αρχαίοι Έλληνες, και δεν είχαν και πολύ άδικο.
Ο Δημόκριτος προτιμούσε να καταλάβει έστω και μια αιτία ενός φαινομένου, παρά να είναι βασιλιάς της Περσίας.
Όσοι αγαπήσανε τα αστέρια έπαψαν να φοβούνται τη νύχτα.
Και νύχτα μπορεί να σημαίνει πολλά.


Σκόρπιες σκέψεις για το σκληρό βίντεο της δολοφονίας των νεαρών.



Είδα κι εγώ χθες βράδυ το περίφημο βιντεάκι που κάποιοι «διέρρευσαν» στο σάιτ του Μάκη, και έπαθα τη πλάκα μου.
Αν και τέτοιου είδους βίντεο είναι συνηθισμένα στο διαδίκτυο, αφού σχεδόν τα πάντα καταγράφονται στην Αμερική και αλλού (ειδικά στην Αγγλία που είναι πλημμυρισμένη από κάμερες), εν τούτοις το συγκεκριμένο ήταν όντως απεχθές.
Με σκηνές, που προκαλούν ναυτία σε οποιονδήποτε νορμάλ άνθρωπο.



Η δολοφονική αυτή επιχείρηση, μαζί με κάποιες άλλες που προηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια,  έρχεται να μου επιβεβαιώσει όλα όσα πίστευα την εποχή της εξάρθρωσης της ΕΟ 17Ν.
Ότι δηλαδή, η επόμενη γενιά τρομοκρατών θα είναι εντελώς διαφορετική, και σαφώς πιο αδίστακτη.
Πιο απάνθρωπη.
Πιο επικίνδυνη για όλους και για όλα.
Δεν νομίζω να αμφιβάλλει πλέον κανείς για αυτό.


Και παρθένες, και μωρές!



Είναι φρικιαστικό...
Ειναι ό,τι πιο σοκαριστικό έχω δει!
Να το ξαναδείξουμε από την αρχή.
Να το ξαναδείξουμε σε αργή κίνηση.
Να το ξαναδείξουμε καρέ-καρέ.
Είναι τρομερό για τους συγγενείς των θυμάτων!
Είναι φρίκη.
Να ξαναδούμε το φρικιαστικό βίντεο.



Τι υποκριτές και ψεύτες είμαστε!
Ποιος σοκάρεται;
Αν παθαίναμε τέτοια αλλεπάλληλα σοκ θα ήμασταν όλοι σαλεμένοι.
Κλονιζόμαστε προς στιγμήν και μετά ορθώνεται ένα τείχος άμυνας για να προστατευθείς, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να μην κάνουμε διαγωνισμό τηλεοπτικής ευαισθησίας.

Ανοιχτές πληγές.



Η Ήπειρος είναι ακόμη γεμάτη από τις πληγές του πολέμου του '40 όσο κι αν τις έχουμε καλύψει για να μη φαίνονται.
Χωριά ολόκληρα που έκαψαν οι Γερμανοί ουσιαστικά δεν ξαναχτίστηκαν ποτέ, με κάποια οικήματα πολύ περιορισμένα να αντικαθιστούν τώρα τα αρχοντικά.
Όμως υπάρχουν και πληγές στη γη, πιο εμφανείς.
Στο Καλπάκι υπάρχουν ακόμη χαρακώματα, νάρκες, κάλυκες κι οβίδες.



Στο ύψωμα της Γκραμπάλας υπάρχουν όχι μόνο πολυβολεία, αλλά σημάδια από τη μάχη, λακκούβες από βόμβες και αμέτρητα πολεμικά απομεινάρια που συλλέγουμε κατά δεκάδες στις εκδρομές μας.
Και οι άνθρωποι θυμούνται ακόμη πολύ ζωντανά το μέτωπο.


Τηλεσκουπίδια, που όμως λατρεύονται μετά μανίας…



Η ημίγυμνη κοπέλα βρίσκεται ξαπλωμένη πάνω σε ένα κρεβάτι το οποίο έχει τοποθετηθεί στο κέντρο του στούντιο.
Φορά στρινγκ και στράπλες στηθόδεσμο.
Η κάμερα ζουμάρει συνεχώς στο στήθος, τα πόδια, την περιοχή του μπικίνι.




Οι δύο παρουσιάστριες της εκπομπής «Το Πρωινό» (ΑΝΤ1), Φαίη Σκορδά και Σάσα Σταμάτη, έχουν καλέσει μια αισθητικό για να παρουσιάσουν θέμα σχετικό με την αποτρίχωση.

Τι νόημα έχουν όλα αυτά;



Διαβάζω σε διάφορα ειδησεογραφικά μπλογκς για το πώς η αστυνομία κάνει συχνές επιχειρήσεις προκειμένου να καταπολεμηθεί η εκτεταμένη εγκληματικότητα.




Όπως π.χ. η παρακάτω είδηση:
Σε καθημερινή βάση συνεχίζεται στο κέντρο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, η πραγματοποίηση αστυνομικών επιχειρήσεων, με τη μορφή τακτικών και εκτάκτων «εξορμήσεων» καθώς και η εφαρμογή ολοκληρωμένων προγραμμάτων αστυνόμευσης, με στόχο την αντιμετώπιση της παραβατικότητας….


Οι επί μηχανής θεοί…



Ακλόνητα τα στερεότυπα, όσο ορμητικά κι αν κυλάει ο πολιτικός χρόνος, προσφέρουν πάντοτε τη δυνατότητα για να ψευτοπιαστεί πάνω τους η αμηχανία μας και κάτι να πει, κάτι να ψελλίσει, όταν το σοκ δεν διευκολύνει τις άρτιες σκέψεις.



Όπως τώρα, μετά την επιδρομή στο Νέο Ηράκλειο, με δύο νεκρούς, μέλη της Χ.Α., και έναν βαριά τραυματισμένο.
Από το στερεότυπο «στο μικροσκόπιο ης Αντιτρομοκρατικής η μηχανή των δολοφόνων» (που θέλει να υποδείξει έναν ερευνητικό οργασμό, ανάλογο εκείνου που βλέπουμε στα σίριαλ με τους τεχνολογικά υπερεξοπλισμένους ντετέκτιβ) έως το αναποτελεσματικά αυτοεπαναλαμβανόμενο στερεότυπο της «ομόθυμης καταδίκης».


Το λαθρεμπόριο οργάνων ζει και βασιλεύει…




Υπάρχουν ταξίδια, πολύ πιο επικίνδυνα, από αυτά που γίνονται με διαλυμένες βάρκες από μετανάστες που προσπαθούν να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές.
Σε αυτά τα ταξίδια, προς το Πακιστάν, το Ιράν, την Αίγυπτο, ή προς κάποιες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, οι επιβάτες πουλάνε κομμάτια του εαυτού τους.



Πρόκειται δηλαδή για ταξίδια μοσχευμάτων, σε μέρη όπου το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων αποτελεί μια νόμιμη διαδικασία.