Η Νέα Δημοκρατία, ο Σαμαράς, και το … Ποτάμι.

Όλοι γνωρίζουν πως όχι μόνο η δημοκρατία αλλά και η ζωή απεχθάνεται τα κενά και τα αδιέξοδα.

Εκεί που υπάρχει μια «μαύρη τρύπα» στο σύστημα , τσουπ εμφανίζεται κάποιος και το καλύπτει.

Διότι όπως γνωρίζουμε καλά, το σύστημα δεν αφήνει τίποτε στον αέρα.

Η επιβίωσή του εξαρτάται από το πόσο γρήγορα και πόσο σχεδιασμένα θα κάνει τις κινήσεις του.

Έχοντας φυσικά πάντα την ευγενική προσφορά των μέσων ενημέρωσης, των Megamedia που είναι το μακρύ χέρι του συστήματος.

Αυτά ως μια πρώτη παραδοχή και πάμε στα πιο άμεσα.

Το πρόβλημα για το "σύστημα" είναι ότι βρίσκεται πλέον αντιμέτωπο με ένα κατακερματισμένο πολιτικό πεδίο.

Και το λέμε αυτό επειδή τον Σαμαρά ποτέ δεν τον πήγε, ούτε θα τον πάει, άσε τον ΣΥΡΙΖΑ να λέει.

Ιδιαίτερα ενοχλεί το σύστημα η απώλεια της επί χρόνια δικής του κεντροαριστεράς που δεν μπορεί πλέον και δεν μπορεί να καλύψει το τεράστιο κενό που άφησε μια μεγάλη παράταξη όπως το ΠΑΣΟΚ.

Εκεί λοιπόν έρχεται η διαπλοκή, φανεροί και κρυφοί επιχειρηματίες, λόμπι της «προοδευτικής» παράταξης, μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από τους γνωστούς "νταβατζήδες".

 Έρχονται όλοι αυτοί για να καλύψουν το κενό, να φέρουν τον… άνεμο ανανέωσης που δεν τολμούν ή δεν προλαβαίνουν να φέρουν τα πολιτικά κόμματα.

Η αποτυχία της ΔΗΜΑΡ και της "Ελιάς"

Τι κάνουν λοιπόν όλοι παραπάνω;

Στην αρχή «στήνουν» της ΔΗΜΑΡ η οποία είναι το μπαλαντέρ, ο… Τζόκερ που πάει με όλα.

Όλοι μαζί με τον κυρ Φώτη κι όταν αυτός αποδεικνύεται ανίκανος πάμε γι’ άλλα. Έρχεται στη συνέχεια η σειρά της «Ελιάς» με τους… ακηδεμόνευτους «58» να βγαίνουν μπροστά.

Ύμνοι από τις γνωστές εφημερίδες, τα κανάλια και τα blogs. Δημοσκοπήσεις δίνουν 15% στο νέο σχηματισμό, έτοιμοι να κυβερνήσουν οι Γιαννίτσηδες, Παγουλάτοι κ.λπ.

Ο κόσμος, όμως, τους παίρνει χαμπάρι και η «Ελιά» μαραίνεται εν μια νυχτί διότι το μοντέρνο πολλοί εμίσησαν, την ψεύτικη μοντερνιά ουδείς.

Κι επειδή ο λαός έχει κρίση τελικά βλέπει ότι δε μπορεί ο «πράσινος» λύκος να εμφανίζεται με την προβιά του νέου και του προοδευτικού.

Οι εφεδρείες

Αλλά, είπαμε, σιγά μην κάτσει στα αυγά της η διαπλοκή. Οι εφεδρείες έχουν στηθεί εδώ και μήνες και περιμένουν τη σειρά τους.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι το νέο «μάννα εξ ουρανού» για να καλύψει όλα τα κενά. Είναι σχετικά νέος, είναι τηλεοπτικό πρόσωπο, παίζει την επικοινωνία στα δάχτυλα, έχει δουλέψει πολύ το προφίλ του ανεξάρτητου, αφασία ο οποίος είναι κοντά στους νέους και μιλά τη γλώσσα τους.

Τι καλύτερο, λοιπόν, για το σύστημα από ένα τέτοιο τύπο.

Από τον Ελληνα Μπέμπε Γκρίλο ο οποίος δεν είναι καραγκιόζης γελωτοποιός αλλά έχει όλα τα φόντα να γίνει ο νέος τηλεοπτικός ηγέτης του πολιτικού συστήματος και να συσπειρώσει όλα τα ορφανά του κεντροαριστερού χώρου που δεν καλύπτονται από το άκρο του ΣΥΡΙΖΑ ή από τον «καθωσπρεπισμό» του Κουβέλη;

Και ξαφνικά, μέσα σε λίγες ημέρες ζωής το «Ποτάμι» γίνεται δημοσκοπικός χείμαρρος.

Η μια εταιρεία δημοσκοπήσεων τσακώνεται με την άλλη για το ποια θα της δώσει μεγαλύτερο ποσοστό, ποια θα την κάνει τρίτο κόμμα και ρυθμιστή των εξελίξεων. Χωρίς διακήρυξη, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ιδέες, χωρίς λύσεις για τα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας.

Πάνω από 6% απλά και μόνο για έναν «φλώρο» δημοσιογράφο - εστιάτορα, για ένα ασαφές σύμβολο ενός θολού πολιτικού σχηματισμού που όμως έχει φανερές καταβολές και στόχευση.

Είναι ξεκάθαρα το δημιούργημα ενός μιντιακού – επιχειρηματικού συστήματος που θέλει να καλύψει το κενό. Θέλει να γίνει ο «γρήγορος» παίκτης που θα προλάβει όλους τους άλλους που… ψηλά αρμενίζουν.

Διότι, όπως γράψαμε σε πρόσφατο άρθρο, η μπαχαλοποίηση του πολιτικού συστήματος, ευνοεί τέτοια φαινόμενα.

Με απλά λόγια η διαπλοκή ήρθε να καλύψει το κενό, ήρθε να ανανεώσει το πολιτικό σύστημα εκεί που οι άλλοι δεν πρόλαβαν, είναι απασχολημένοι ή δεν τολμούν.

Αν μάλιστα το Ποτάμι ή όποιος άλλος προχωρήσουν σε ρηξικέλευθες προτάσεις για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα, τότε θα σαρώσουν.

Αφενός γιατί έχουν με το μέρος τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, κι αφετέρου γιατί ο κόσμος διψάει για κάτι εντελώς καινούργιο. Και δεν έχει άδικο. Για σκεφτείτε μόνο να κάνουν κάποιοι τη σύγκριση ανάμεσα στον παλαιοκομματισμό και στο νέο, έστω και θολό, που πρεσβεύει ο Θεοδωράκης και οι όμοιοί του.

Η Νέα Δημοκρατία και ο Σαμαράς μπροστά στη νέα πρόκληση

Καταρχήν θα ήταν τεράστιο λάθος στο Μαξίμου να βασιστούν στις εκτιμήσεις των επικοινωνιολόγων που ισχυρίζονται ότι η ΝΔ μένει ανεπηρέαστη από το νέο πολιτικό πείραμα.

Αυτό επειδή, ο στόχος των δημιουργών είναι ξεκάθαρος: έλεγχος των δυνατοτήτων της ΝΔ να σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση, άρα ανοιχτή υπονόμευση Σαμαρά.

Αν στις επερχόμενες ευρωεκλογές σαρώσει το Ποτάμι και καταρρεύσει η ΔΗΜΑΡ και κυρίως το ΠΑΣΟΚ (όπως δείχνει η χθεσινή δημοσκόπηση) τότε με ποιους θα κυβερνά η Νέα Δημοκρατία;

Γι’ αυτό οι εξελίξεις μετά τον Μάιο μπορεί να είναι ραγδαίες και θα κριθούν κι από άλλες αποφάσεις.

Για παράδειγμα από το «αγκάθι» που λέγεται Χρυσή Αυγή. Μπορεί για παράδειγμα να υπάρξει Βουλή 282 βουλευτών;

Τότε η κυβερνητική πλειοψηφία για να περνούν νόμοι θα είναι μόλις… 141 βουλευτές.

Επίσης, στις Προεδρικές εκλογές του χρόνου δεν θα χρειάζονται 180 βουλευτές για την εκλογή νέου Προέδρου αλλά μόλις 169 (τα 3/5 των 282 βουλευτών δηλαδή).

Όλα αυτά πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας τους επόμενους μήνες. Όπως και τις κινήσεις που σίγουρα θα κάνει ο Σαμαράς σε θεσμικό επίπεδο, ελπίζουμε και σε επίπεδο προσώπων 

Μήπως ήρθε η ώρα για τη "Νέα Ελλάδα";

Ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας αρχικά κι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού στη συνέχεια ζήτησε από τον Αντώνη Σαμαρά να τα αλλάξει όλα.

Να τα ανατρέψει όλα και να διαλύσει τη Μεταπολίτευση, δημιουργώντας μια νέα Μεταπολίτευση βασισμένη στις αρχές της αξιοκρατίας, της λογοδοσίας, της διαφάνειας, της χρηστής διαχείρισης κάθε ενός ευρώ του ελληνικού λαού.

Ζήτησε ανανέωση του πολιτικού συστήματος, όχι μόνο σε πρόσωπα αλλά και σε ιδέες σε αρχές.

Βεβαίως, είναι κομματάκι δύσκολο να προσπαθείς να αλλάξεις την Ελλάδα την ίδια στιγμή που παλεύεις να τη σώσεις.

Παλεύεις να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις, να μη βγει η χώρα από το ευρώ και να πρέπει να αντιμετωπίσεις κάθε δύο μήνες αυτούς τους άθλιους γραφειοκράτες της τρόικας.

Ως εκ τούτου ο πρωθυπουργός έχει μια μεγάλη δικαιολογία σχετικά με το αν έχουν υπάρξει καθυστερήσεις στην ανατροπή που όλοι περιμένουμε.

Παρ’ όλα αυτά κάποιες κινήσεις έχουν γίνει όπως ο σταυρός στις ευρωεκλογές ή το ασυμβίβαστο βουλευτή και υποψηφίου, όμως, πρόκειται για σταγόνες στην έρημο.

Τα πράγματα όμως αλλάζουν και αλλάζουν πολύ γρήγορα.

Η κυβέρνηση αυτή είναι προαναθεωρητική, επομένως μπορεί να ανοίξει ο διάλογος για τις μεγάλες θεσμικές αλλαγές που απαιτούνται και που απαιτεί η ελληνική κοινωνία.

Μπορεί ο πρωθυπουργός με μερικά τολμηρά βήματα να αναλάβει τις πρωτοβουλίες που πάνε να τους στερήσουν όσοι κρύβονται πίσω από τους Θεοδωράκηδες, τις Ελιές και τους «58».

Αρκεί να βιαστεί, να στηριχθεί σε σοβαρούς ανθρώπους, να ανανεώσει το πολιτικό προσωπικό κι όχι να ανακυκλώνει φθαρμένα υλικά και να δει μπροστά έχοντας απαγκιστρωθεί από το παλιό.

Άλλωστε, ο ίδιος σε πρόσφατη ομιλία του έκανε λόγο με έμφαση για τη «Νέα Ελλάδα».

Μήπως ήρθε η ώρα; 

Antinews