Η θυσία Θεοχάρη δεν αρκεί...

Στην κυβέρνηση μόλις τώρα κατάλαβαν πως ο δρόμος που ακολουθούσαν τα δυο τελευταία χρόνια ήταν αδιέξοδος και για τη χώρα και για τα κόμματα της συγκυβέρνησης από τη σκοπιά της εξασφάλισης της πολιτικής επιβίωσης.

Διέλυσαν τον ιδιωτικό τομέα και τη μικρομεσαία τάξη με τις φοροεπιδρομές για να μπορέσουν να μοιράζουν εφάπαξ σε πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες πελάτες και να μην απολύσουν κανέναν από τους αργόμισθους του δημοσίου και αυτοί σε ανταπόδοση κατά 43% ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.

Τα θύματα του ιδιωτικού τομέα «δραπέτευσαν» με εκδικητική μανία προς τη Χρυσή Αυγή και τα μικρά κόμματα.
Η κυβέρνηση με αιχμή τη ΝΔ προσπαθεί μέσω ενός ανασχηματισμού προσώπων στην κυβέρνηση να αλλάξει την εικόνα της και να επανακαθορίσει τη σχέση της με μερίδες της εκλογικής βάσης.
Η κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει πρόσωπα αλλά δεν μπορεί να αλλάξει πολιτικές. Μπορεί να κάνει τις δόσεις στην εφορία ή τον ΟΑΕΕ από 12, 24 ή 76... αλλά αυτό για κάποιον που αδυνατεί να πληρώσει είναι δώρο άδωρο. Αυτοί, των οποίων οι καταθέσεις εξαντλήθηκαν ή εξαντλούνται από τους φόρους, αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.

Κατά συνέπεια με γεωμετρική πρόοδο θα αυξάνονται και οι ανεξόφλητες οφειλές προς το δημόσιο.
Για να μειώσει η κυβέρνηση φόρους και εισφορές θα πρέπει να μειώσει αντίστοιχα και δαπάνες και προσωπικό του δημοσίου.

Η μείωση των δαπανών με μια επανάσταση στη φορολογία και το δημόσιο θα μπορούσε να προσελκύσει επενδύσεις και να έχει αποτέλεσμα στην οικονομική ανάπτυξη. Όχι αύριο, αλλά σε μερικά χρόνια...
Αν ξεκινήσει τώρα  να αλλάζει πολιτική, τα αποτελέσματα δεν θα προλάβουν να γίνουν αντιληπτά στην οικονομία πριν το τέλος της κυβερνητικής τετραετίας σε δυο χρόνια το πολύ.

Η κυβέρνηση δεν έχει τα περιθώρια να αλλάξει πολιτική.

Πρόσωπα μπορεί να αλλάξει με τον ανασχηματισμό και ανούσιες λεπτομέρειες στην εφαρμογή της παρούσας πολιτικής.
Αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει άμεσος κίνδυνος να χάσει την εξουσία από το ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις τώρα, μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών που σε ευνοϊκό περιβάλλον γι’ αυτόν δεν σημείωσε άλμα ανόδου αλλά απλά διατήρησε τις δυνάμεις του με μικρές απώλειες, συνειδητοποιεί πως πρέπει να εγκαταλείψει την άκρα αριστερά, τον στείρο αντιμνημονιακό κενό περιεχομένου λόγο, τις ψυχροπολεμικές ιαχές για κρεμάλες και φυλακές.
Επιχειρεί τα πρώτα δειλά ανοίγματα σε ένα πιο ρεαλιστικό και ήπιο λόγο.

Έχοντας πίσω του όμως ένα κοινό το οποίο έχει προσελκύει και εθίσει στους υψηλούς τόνους και στην ανεύθυνη παροχολογία, η στροφή αυτή θα είναι δύσκολη, έως αδύνατη.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για το μέσο ψηφοφόρο συμβολίζουν τους βασικούς υπεύθυνους της χρεοκοπίας της χώρας, όσο κατέχουν βασική θέση στο χώρο της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς θα διατηρούν το πολιτικό σύστημα σε αστάθεια.
Ο κόσμος τους ανέχεται γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός από όχημα επανόδου του διεφθαρμένου και αργόμισθου βαθέως ΠΑΣΟΚ μοιάζει ανεξέλεγκτος στις διαθέσεις διάφορων μικρών ακραίων ομάδων.
Η χώρα για να επιβιώσει χρειάζεται μια επανάσταση με διάλυση του κράτους και επανίδρυση.

Δυστυχώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα η κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που μπορεί να το πετύχει αυτό.
Η κυβέρνηση είναι παγιδευμένη σε αδιέξοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επίσης παγιδευμένος στα δικά τους αδιέξοδα... η χώρα παραμένει παγιδευμένη.
Η αποπομπή του κ. Χάρη Θεοχάρη αποτελεί λάθος κίνηση.

Ο κύριος Θεοχάρης εφάρμοζε την πολιτική που αποφάσιζε η κυβέρνηση.

Στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιείται σαν αποδιοπομπαίος τράγος.
Προφανώς για να παραιτηθεί του έχουν υποσχεθεί κάποια άλλη θέση. Η θέση του γενικού γραμματέα εσόδων όμως με το μνημόνιο έφυγε από την επιστασία του Υπουργείου Οικονομικών για να μην μπορεί η κυβέρνηση να εφαρμόζει διακριτικά την οικονομική πολιτική.
Η αποπομπή αποδεικνύει πως η ανεξαρτητοποίηση αυτή ήταν «μαϊμού» όπως και τα περισσότερα από τα μέτρα που προέβλεπε το μνημόνιο.

Κώστας Στούπας

Capital.gr