Χθες μεσάνυχτα και κάτι...

Μια ανεύθυνη (και ως εκ τούτου επικίνδυνη) κυβέρνηση προκήρυξε δημοψήφισμα με ένα ερώτημα στο οποίο ο λαός δεν δύναται να απαντήσει.

Στο «συμφωνείτε ή όχι με την τελική πρόταση των δανειστών;», στην παρούσα στιγμή, και με τον ελάχιστο χρόνο που δίδεται, δεν θα μπορούσαν να δώσουν απάντηση ακόμα και άνθρωποι που είναι «μέσα στα πράγματα» και έχουν στοιχειωδώς καλή γνώση και ενημέρωση.

Είναι ένα πολύπλοκο θέμα, με παραμέτρους που πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν, και επίσης πολλοί δεν κατανοούν…

Η υπόδειξη ότι οι εταίροι κατέθεσαν «πρόταση που εξαθλιώνει τον λαό», προκαταλαμβάνει επικίνδυνα την γνώμη του, αν δεν την κατευθύνει κιόλας. Η «δημιουργική ασάφεια» των πρώτων ημερών της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ καταλήγει τώρα σε «καθοδηγούμενη ασάφεια».

Μια ώριμη απόφαση, εφ’ όσον μιλάμε για δημοψήφισμα, προϋποθέτει ο λαός να γνωρίζει την αλήθεια.

Όλα τα δεδομένα, τα υπέρ και τα κατά, και τι σημαίνει η εφαρμογή τους. Χρειάζεται επίσης δημόσιος διάλογος. Μεταξύ ανθρώπων που, και μέσω της διαφωνίας τους ακόμα, είναι γνωστικοί, ψύχραιμοι και δεν παίζουν παιχνίδια. Μέχρι τώρα, στα τηλεοπτικά πάνελ επιλέγονται οι φασαριόζοι και χαβαλετζήδες. Μέχρι τώρα, τόσο η τωρινή κυβέρνηση, όσο και πολλές προηγούμενες, έχουν υφαρπάξει την εξουσία παρουσιάζοντας στους πολίτες μια εικόνα ψεύτικη, και πουλώντας τους υποσχέσεις εν γνώσει τους μη πραγματοποιήσιμες.

Και να τώρα που έρχεται το νέο μίγμα αριστερής ριζοσπαστικής αντιεξουσιαστικής εξουσίας και καραδεξιού εθνικισμού (διότι υπάρχει και αριστερός τέτοιος), να ζητήσει νομιμοποίηση αυτής της υφαρπαγής, θέτοντας ένα δίλημμα που στην ουσία εκθέτει την ίδια.

Διότι απλά απέτυχε στην διαπραγμάτευση.

Η δική της η πρόταση, που κατά τη γνώμη μου κακώς δεν δέχτηκαν οι εταίροι, ήταν τόσο σκληρή και δύσκολη που αμφιβάλλω εάν θα περνούσε από τη Βουλή, και πιο πολύ αμφιβάλλω εάν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.

Η κυβέρνηση καλεί τον λαό να ψηφίσει «όχι», χωρίς να τον έχει ενημερώσει όμως αντικειμενικά για την τελική πρόταση των δανειστών.

Δίδει μόνο την δική της ερμηνεία σε συναισθηματικό επίπεδο, αλλά και με επικοινωνιακή διαστρέβλωση πραγματικών γεγονότων.

Αυτή η επικοινωνιακή διαστρέβλωση είναι σήμα κατατεθέν της και εδώ 5 μήνες. Και εξακολουθεί να είναι και τώρα που σπρώχνει τον τόπο στον γκρεμό.

Παίζοντας νταούλια για να χορεύουν οι ξένοι...!

Χρήστος Μιχαηλίδης

Protagon