Έφερε τον Βαρουφάκη, τον Μπαλτά, την κυρία Τασία και το χειρότερο μνημόνιο από
το 2010 ( μέτρα για άλλα 90 δισεκ. ευρώ) αλλά παραμένει πρώτο κόμμα.
Έχασε τον Λαφαζάνη, τον Λαπαβίτσα, τον Στρατούλη
και τη Ζωή αλλά ο Τσίπρας είναι που θα κάνει κυβέρνηση ή θα μπει στην
κυβέρνηση.
Γιατί ο Τσίπρας βολεύει τους πάντες…
Η στήλη αυτή σημείωσε τις προάλλες, με κομψό
τρόπο, το πως οι δανειστές πάσχισαν να στερεώσουν τον Τσίπρα και την δική του
αριστερά στην εξουσία αλλά ίσως δεν έγινε… κατανοητό.
Πριν από ένα μήνα η στήλη σημείωσε ανοικτά
ότι το κράτος θα πωληθεί στα χέρια των αριστερών και ότι ο ΣΕΒ και άλλοι
παράγοντες δεν πηγαινοέφερναν τυχαία τον Τσίπρα σε εκδηλώσεις και
δεξιώσεις αλλά παρερμηνεύθηκαν οι επισημάνσεις της…
Σημειώθηκε από τη στήλη ότι τόσο τα όνειρα
του Λαφαζάνη για ανάσταση του Στάλινγκραντ και τα Ρώσικα ρούβλια χρηματοδότησης
της Ελλάδας όσο και τα ταξιδάκια διακοπών του εξαδέλφου Γιώργου Τσίπρα στο Ιράν
και στην Βολιβία (με λεφτά των φορολογούμενων) για συμφωνίες…
δικαιολογούνται μόνο ως άδειασμα από τον ίδιο τον Τσίπρα και ερμηνεύθηκαν
ως σκέψεις συνωμοσίας.
Ας τα δούμε λοιπόν ξεκάθαρα χωρίς
περιστροφές και χωρίς υπαινιγμούς γιατί μάλλον συσκοτίζεται σκόπιμα η
"αξία" της αριστεράς του Τσίπρα και μόνο του Τσίπρα στην πολιτική από
εδώ και πέρα.
Ποιο είναι το πραγματικό ζητούμενο από τις
εκλογές της άλλης Κυριακής; Είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές ή
η αντιπολίτευση που θα μείνει παριστάνοντας την αντιμνημονιακή στο όνομα (όπως
πάντα) του καταπιεσμένου και προδομένου… ελληνικού λαού;
Τι μας λέει η ιστορία της μεταπολίτευσης. Μας
λέει ότι στην Ελλάδα με κάθε κυβέρνηση ,από το 1974 μέχρι και το
2014, βολευόταν και οι αγορές, και οι δανειστές και οι επενδυτές
και οι επαγγελματικές και εργατικές συντεχνίες και η διαπλοκή και οι
κρατικοδίαιτοι.
Το πρόβλημα όμως ήταν και παραμένει η αριστερή
αντιπολίτευση. Όχι βεβαίως από την εντός της Βουλής αλλά από τις ελεγχόμενες
κομματικά συνδικαλιστικές, εργατικές, σχολικές, πανεπιστημιακές και άλλες
κοινωνικές ομάδες που δεν άφηναν την μια πέτρα πάνω στην άλλη με
εντολές και ανάλογες "υποσχετικές" των αριστερών κομμάτων.
Παράδειγμα (από το 1974 μέχρι το 1981) οι
κινητοποιήσεις πρώην κομμουνιστών του ΠΑΚ και μετά ΠΑΣΟΚ ενάντια…
"στις βάσεις θανάτου" ενάντια… στο "Συνδικάτο ΕΟΚ και
ΝΑΤΟ" και ενάντια… "στην ΕΟΚ" .
Αντιδράσεις όμως που "ρυθμίσθηκαν"
αυτόματα και μια κι έξω με την "Αλλαγή" του Ανδρέα και την άνοδο του
ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Φαντασθείτε τώρα τυχόν επάνοδο της Ν.Δ. στην
κυβέρνηση (ανεξάρτητα του ποιος θα είναι πρωθυπουργός) με στήριξη μόνο από το
ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ να αναλάβει (υπό το βλέμμα των δανειστών) να φέρει για
ψήφιση εφαρμοστικούς νόμους και να διαπραγματεύεται ισοδύναμα μέτρα έχοντας
αντιπολίτευση τους "αριστερούς" του Τσίπρα, τους κομμουνιστές
"έκδοσης Λαφαζάνη", τους κομμουνιστές του ΚΚΕ, τους Χρυσαυγίτες
και να μην φύγουν τα κεραμίδια της Βουλής…
Ποιος είδε τον Θεό και της Ελλάδος και δεν τον
φοβήθηκε. Η κυβέρνηση αυτή δεν θα σταθεί ούτε για τρίμηνο γιατί πριν απ όλα δεν
θα έχει λεφτά να κυβερνήσει.
Ας μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με το τρίτο μνημόνιο
τα δανεικά θα δίδονται μόνο μετά από αξιολογήσεις που θα θεωρούνται
και προαπαιτούμενα.
Να λοιπόν γιατί πριν από δύο εβδομάδες η Μέρκελ
δήλωνε ότι ο Τσίπρας είναι μέρος της λύσης.
Και ιδίως γιατί προχθές ο Γιούνκερ το μόνο που
δεν είπε ανοικτά ήταν... Έλληνες ψηφίστε Τσίπρα για μια αριστερή
κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Την ίδια αγωνία έχουν και οι
επιχειρηματίες οι οποίοι (να είστε βέβαιοι) κάτι βλέπουν στα μάτια και στο
χαμόγελο του Τσίπρα και τον θέλουν στου Μαξίμου…
Οι ίδιοι επιχειρηματίες (ειδικά οι
κρατικοδίαιτοι) που θεωρούν ότι ο Μεϊμαράκης και η Ν.Δ. δεν
έμαθαν ακόμη να φέρνουν τα πάνω κάτω με την αποκρατικοποίηση, με την φορολογία,
με την ρύθμιση οφειλών αλλά να το παρουσιάζουν ως εθνική πολιτική σωτηρίας
των αδυνάτων.
Αυτό θέλει απαραιτήτως τους
(δοκιμασμένους) αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση λένε (περίπου)
δανειστές, επιχειρηματίες, επενδυτές και αγοραστές κράτους. Θέλει τον Τσίπρα
(πιστεύουν) να ερμηνεύει τις κωλοτούμπες ως μάχη για τον λαό και πάνω απ όλα
τους αριστερούς για να ξεθεμελιώσουν (στο όνομα του λαού) τον σοσιαλισμό και
τον κρατισμό των δεξιών. Και ο Τσίπρας, ως πιστό αντίγραφο του Ανδρέα, μπορεί
να το πετύχει.
Οι μόνοι
που πρέπει να ανησυχούν με Τσίπρα στην κυβέρνηση είναι οι κρατικοί
υπάλληλοι, οι συντεχνίες, οι εργατοπατέρες, οι πλούσια αμειβόμενοι των
ΔΕΚΟ και οι αγρότες.
Γιώργος Κράλογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου