Διαπιστώνει ο ΣΕΒ στο τελευταίο του εβδομαδιαίο
δελτίο, ότι τα νούμερα της ελληνικής οικονομίας δεν βγαίνουν. Πιστεύει μάλιστα
ότι χρειάζονται χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές, μείωση του μη
μισθολογικού κόστους, φορολογικά κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις,
καθολική χρήση των ηλεκτρονικών συναλλαγών για πάταξη της φοροδιαφυγής κ.ο.κ.
Μείωση του μη μισθολογικού κόστους λοιπόν…
Με άλλα λόγια να μην συμμετέχουν οι εργοδότες
στην ασφάλιση των εργαζομένων. Για να σβήσει εντελώς η δημόσια υγεία, και η
δημόσια ασφάλιση. Αυτό ζητά ο ΣΕΒ, κι αυτό τρέχει να υλοποιήσει η αριστερά του
Σύριζα, (σίγουρα όχι η δική μας αριστερά των εργατικών αγώνων), γιατί πιέζεται
από τους δανειστές –η κακομοίρα! Άλλωστε τον περασμένο Σεπτέμβρη που τους
ψηφίσαμε, τα ξέραμε αυτά, όπως μας λένε ξανά και ξανά. Το τί ψηφίσαμε στο δημοψήφισμα
το οποίο τσαλαπάτησαν δεν μας το λένε…
Αυτό όμως που δείχνει πραγματικά να τους
φοβίζει, –σε αντίθεση με το τί διαλαλούν οι πολιτικοί αναλυτές, οι
δημοσιογράφοι, οι «σκεπτόμενοι», οι οποίοι βλέπουν γύρω μόνον συλλογική
απάθεια–, είναι ο βέβαιος γι’ αυτούς πολιτικός ριζοσπαστισμός!
Στην τελευταία τους παράγραφο σημαίνουν
συναγερμό:
[…] Η επακόλουθη κατάρρευση της
κοινωνικής συνοχής οδηγεί βέβαια σε οικονομική στασιμότητα και σταδιακά πολιτικό
ριζοσπαστισμό, που με τη σειρά του υπονομεύει ακόμα περισσότερο την
ευημερία των πολλών.[…]
Δηλαδή;
Πού θα οδηγήσει ο πολιτικός ριζοσπαστιμός και
ανησυχούν; Στην ΧΑ; Θα πανηγύριζαν! Στο ΚΚΕ; Πιο πιθανό θα ήταν να ανησυχούν
για την κρίση που θα υποστούν κατά τη Δευτέρα παρουσία λόγω των αμαρτιών τους,
παρά για τις ανατροπές που θα επέφερε ένα ισχυρό ΚΚΕ, –που έτσι κι αλλιώς
προσδιορίζει τη δράση του ακριβώς μετά από αυτήν… Και ποιοί είναι αυτοί οι
«πολλοί» που υπονομεύονται και θα χάσουν την ευημερία τους; Μια ευημερία που
δεν διαπιστώνεται ούτε σ’ ένα σημείο της ανάλυσης του ΣΕΒ.
Προφανώς την ενίσχυση της εξωκοινοβουλευτικής
αριστεράς φοβούνται οι κύριοι βιομήχανοι – πλέον απλοί μεταπράτες οι
περισσότεροι –τα νέα σχήματα λαϊκού χαρακτήρα τρέμουν, και μας το λένε
απροκάλυπτα!
Την αλλαγή του πολιτικού μας συστήματος
φοβούνται. Την αλλαγή της αντίληψης, ότι ο παγκοσμιοποιητικός καπιταλισμός
τους είναι η λύση. Την καταρράκωση της πεποίθησης ότι η Ευρώπη των αγορών
και των εμπορευμάτων είναι η λύση.
Εκείνο πάντως που σίγουρα δεν φοβούνται, είναι η
θέληση της ψευδοαριστεράς που κυβερνά να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους και
ότι η πράγματι τιτάνια προσπάθεια που καταβάλει σε συνεργασία με τους δανειστές
των τραπεζιτών μας, να μην κόψει η σούπα της κοινωνικής τους συνοχής! Ως πότε
όμως θα τα καταφέρνουν;
Ελένη Σαββάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου