27.4.16

«Άνδρῶν δικαίων Χρόνος σωτὴρ ἄριστος»…



Για τον δίκαιο πολιτικό ο συνεπέστερος σύμμαχος είναι ο χρόνος. Αυτό κανοναρχεί στο εν λόγω χωρίο κι ο αρχαίος λυρικός Πίνδαρος, η οικία του οποίου ήταν η μόνη που εξαιρέθηκε, ως ένδειξη σεβασμού και απόδοσης των νενομισμένων τιμών, από την ολοσχερή καταστροφή των Θηβών από τις φάλαγγες των Μακεδόνων κατόπιν προσωπικής εντολής του Μεγάλου Αλεξάνδρου.




Άναξ των πάντων ο χρόνος, δαμάζει παγγενέτωρ τον καλπασμό της Ιστορίας και απονέμει Δικαιοσύνη στους πρωταγωνιστές της. Χρόνος και Δικαιοσύνη συμφύρονται αξεδιάλυτα∙ ο πρώτος διακονεί σαρώνοντας τις πρόσκαιρες και επιπόλαιες φενάκες, η τελευταία προσφέρει παρηγοριά στο ανθρώπινο αίσθημα της ματαιότητας: αργά ή γρήγορα ο χρόνος δικαιώνει. Χρόνος δεσμώτης και χρόνος λυτρωτής…



Αισθητήριο του χρόνου ο Αντώνης Σαμαράς διαθέτει∙ αναντίρρητα, και μάλιστα ισχυρό. Στην πολιτική του διαδρομή υπήρξε σωφρόνως καρτερικός έχοντας διεξάγει κάποτε καθημερινή μάχη με την φθοροποιό δύναμη του χρόνου. «Όμως αυτό το κλασικό τικ τακ που απασχολούσε τους παλαιούς μυθιστοριογράφους μπορεί να είναι μέτρηση, μπορεί και διαμαρτυρία», όπως υπομιμνήσκει ο Ποιητής.
Η σιωπηρή αυτή διαμαρτυρία -πολυπρισματική- άλλοτε εσωτερικής ενατένισης, άλλοτε αγόγγυστης προσωπικής προπαρασκευής, τού αναγνωρίστηκε αρκετά χρόνια μετά, στις 29 Νοεμβρίου 2009∙ Από την Κυριακή, έπειτα κι από μια ομιλία-παρακαταθήκη, -με τύπο πανηγυρικό πια- του πιστώνεται ότι κράτησε την πατρίδα μας όρθια και δεν μας αποστέρησε την ελπίδα μιας πιο ευοίωνης προοτπικής.
Λίγοι πολιτικοί έχουν το προνόμιο να δικαιώνονται εν ζωή κι ο Αντώνης Σαμαράς έδρεψε τον απτό καρπό, που συνιστά και τον ασφαλέστερο ενδείκτη, της δικαίωσης ενός πολιτικού: τις ειλικρινείς εκδηλώσεις αγάπης του κόσμου. Αυτού που τον πίστεψε πολύ και εκείνου που τον μίσησε άλλο τόσο. Δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία πλέον∙ όλοι αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του έναν πολιτικό ο οποίος, έπειτα από πολλά χρόνια, προσιδίαζε στην ιδιότητα που συμπυκνώνει, με το δωρικό γλωσσικό λατινοφανές ένδυμά της η φράση primus inter pares, έναν πολιτικό που προσήκει να κυβερνήσει την Ελλάδα και τους Έλληνες. Όλη αυτή η διαδικασία επισφραγίστηκε στο 10ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας καθ’ όλη τη διάρκεια των εργασιών του και κορυφώθηκε με την αποθέωση που γνώρισε κατά την ομιλία του.
Ο χρόνος υπήρξε για τον Αντώνη Σαμαρά ο πιο έντιμος εχθρός αλλά και ο πιο συνεπής σύμμαχος. Εν τέλει τον δικαίωσε.

Γεώργιος Λ. Κωνσταντόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου