«Αυτή δεν είναι ζωή» λένε οι αγανακτισμένοι
πολίτες της Βενεζουέλας, μιας χώρας γονατισμένης κυριολεκτικά από την
οικονομική ανέχεια, και τις ελλείψεις στα πάντα όλα, από τα είδη βασικής
ανάγκης ως την ενέργεια.
Ήδη ο δημόσιος τομέας (δυο εκατομμύρια δημ.
υπάλληλοι) εργάζεται δυο μόνο μέρες της εβδομάδας
(για εξοικονόμηση πόρων), η συσκότιση τείνει να γίνει μόνιμο καθεστώς, ενώ
έχουν μειωθεί και οι μέρες που λειτουργούν τα σχολεία. Και όλα αυτά ενώ οι
ουρές για να προμηθευτούν ένα ρολό χαρτιού υγείας ή ένα μπαγιάτικο ψωμί οι
ταλαίπωροι Βενεζουελανοί, συνεχίζουν να εκτείνονται για χιλιόμετρα...
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο πρόεδρος
Μαδούρο (ίνδαλμα του Αλέξη και της Δούρου) διέταξε την περασμένη Κυριακή την
αλλαγή της ώρας της Βενεζουέλας, με τα ρολόγια να δείχνουν πλέον μισή ώρα μπροστά!
Σύμφωνα με τον υπουργό Τεχνολογίας και Ενέργειας
Jorge Arreaza, ο φωτισμός την νύχτα, σε συνδυασμό με τη χρήση κλιματιστικών, στραγγίζουν το διαθέσιμο ηλεκτρικό ρεύμα, και
γι αυτό στο εξής εκτός από εξοικονόμηση ενέργειας, «οι κάτοικοι της χώρας θα
απολαμβάνουν ακόμη περισσότερο ηλιακό φως, αφού δεν θα σκοτεινιάζει τόσο νωρίς»!!!!!!
Η χώρα βρίσκονταν από καιρό σε οικονομική
μέγγενη, αλλά λίγο μια παρατεταμένη ξηρασία, λίγο οι τιμές του πετρελαίου που
έχουν πέσει σε παγκόσμιο επίπεδο, και ήρθε το κακό να ολοκληρωθεί, με
αποτέλεσμα η Βενεζουέλα που εξαρτάται κυρίως από τον ηλεκτρισμό, να έχει φτάσει
στα όριά της. Οι κάτοικοι αρκετών περιοχών ζουν με καθημερινές τετράωρες και
πλέον διακοπές ρεύματος, ενώ ήδη έχουν εξαντληθεί και τα κεριά (μαζί με το
χαρτί υγείας).
Οι βροχοπτώσεις έχουν μειωθεί κατά 40% τα
τελευταία χρόνια, και ως εκ τούτου η οικονομία της χώρας δέχεται πλέον τα τελικά
χτυπήματα από μια σειρά καταστροφικών οικονομικών πολιτικών που είχε ξεκινήσει
ο Τσάβεζ (άλλο ίνδαλμα του Αλέξη και των συριζαίων ιδεοληπτικών), και που
συνεχίζει ακάθεκτος ο Μαδούρο.
Σύμφωνα με το BBC, οι πολίτες είναι πια τόσο
απεγνωσμένοι, που ήδη έχουν συγκεντρωθεί περίπου δυο εκατομμύρια υπογραφές με
αίτημα την διεξαγωγή δημοψηφίσματος μπας και καταφέρουν να διώξουν επιτέλους
τον «σοσιαλιστή» ηγέτη τους που τους έχει κατσικωθεί και δεν λέει να φύγει,
παρά το γεγονός ότι το κόμμα του είναι πλέον μειοψηφικό.
Και σαν κερασάκι στην τούρτα της δυστυχίας στην
οποία ζουν οι ταλαίπωροι «υπήκοοι» του σοσιαλιστικού αυτού παραδείσου (έτσι
νομίζω το χαρακτήρισε ο Κουράκης), έρχεται κα το κατέβασμα των ρολών της μεγαλύτερης
ζυθοποιίας της χώρας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αποθέματα μπύρας μόνο για μερικές
ακόμη μέρες…
Κερδάμε λοιπόν, θα έλεγε ο Μαδούρο, αν ήθελε να
μιμηθεί τον Αλέξη.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι μάλλον το αντίθετο
συμβαίνει. Ο Αλέξης είναι αυτός που μιμείται τον Μαδούρο, και έτσι οσονούπω η
χώρα μας θα ζει κι αυτή αντίστοιχες σοσιαλιστικές επιτυχίες…
Να με θυμηθείτε.
Strange
Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου