Στην Αριστερά το κατέχουν καλά το μάθημα.
Γνωρίζουν πώς να μετουσιώνουν τα πρακτικά προβλήματα σε θεωρητικά αδιέξοδα,
ειδικά στα σχολεία της ΚΝΕ όπου ο μαρξισμός-λενινισμός αποτελεί ευαγγέλιο απόρριψης
των πάντων (σημ: η ιστορία της Αριστεράς πάντα στηριζότανε στους αποκλεισμούς
τάσεων και ιδεολογιών).
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι το πρώτο πείραμα-
στα πολιτικά χρονικά του τόπου- σύμπραξης αριστερού και δεξιού εθνικολαικισμού.
Όμως ενώ θα περίμενε κανείς να ορθώνεται ένα τείχος απόρριψης απέναντι σε
βάρβαρες πολιτικές δυτικού τύπου και υπερφιλελευθεροποίησης των αγορών σε μια
υφεσιακή οικονομία σαν την ελληνική, ζούμε την απόλυτη παράνοια: μανιακός
νεοφιλελευθερισμός συμπορεύεται με σοσιαλιστικού τύπου υπερφορολόγηση που
υποτίθεται ότι θα συμβάλει σε αναδιανομή πλούτου!
Όμως, πλούτος δεν παράγεται ενώ αντιθέτως
''καίγεται'', εξαυλώνεται μπροστά στην μανιακή εξάπλωση ενός κοινωνικού
αυτοματισμού και μιας δαρβινικού τύπου οικονομίας (''ζεί ο ισχυρότερος'') που
μας υποδεικνύουν οι δανειστές και εφαρμόζουν οι σύγχρονοι μάγοι της χώρας.
Τρελαίνετε κανείς αν αναλογιστεί ότι οι
λενινιστές μεταμορφώνονται τόσο εύκολα σε ρεφορμιστές, δηλαδή μεταρρυθμιστές
σοσιαλδημοκρατικού τύπου. Την ίδια ώρα που η κοινωνία δεν αντέχει να
παρακολουθεί -ισμούς και θεωρητικά πειράματα, εξαντλείται και παραπαίει. Καμιά
ιδεολογία δεν χωράει την λιτότητα, κανένα δόγμα δεν στηρίζει τις θυσίες και την
ιώβεια υπομονή των φιλότιμων Ελλήνων.
Οι διαχειριστές της εξουσίας, με μπροστάρη τον
Τσίπρα ως σύγχρονο μηχανικό των μαζών- που εύστοχα αναφέρει ο Α.Χ
Παπανδρόπουλος συνεχίζουν να ζούν με τον διπλό εαυτό τους: αντίπαλοι του
νεοφιλελευθερισμού και ταυτόχρονα διαχειριστές των πιο αντικοινωνικών αξιωμάτων
του. Από την διάλυση των κοινωνικών κεκτημένων μέχρι την απλόχερη βοήθεια σε
γύπες θεσμικούς επενδυτές των κόκκινων δανείων της ελληνικής κοινωνίας, η
κυβέρνηση λανσάρει την σύγχρονη εκδοχή του απόλυτου λαικισμού.
Τα μέτρα που μας επιβάλλονται στηρίζονται στην
απίστευτη προθυμία των εξουσιομανών αριστεράς και λαικιστικής δεξιάς.
Στηρίζονται στην ανεύθυνη πολιτική της καθυστέρησης που αυξάνει το τίμημα της
δήθεν διαπραγμάτευσης. Ο δε νεοφιλελευθερισμός δουλεύει υπογείως και θρέφεται
σε μια κοινωνία που αρχίζει να υιοθετεί το απόλυτο δόγμα: ο σώζων εαυτόν
σωθήτω.
Το πολιτικό λογισμικό της αναποτελεσματικής
οικονομικής πολιτικής, εξαφανίζει εισοδήματα, ρευστότητα, πλούτο, ψυχολογία,
''κοινωνία''. Δυστυχώς είναι ακόμα νωρίς για να αποτιμηθεί η τελική ζημιά από
την αρχιτεκτονική αυτού του λογισμικού.
Η χώρα δεν έχει ζήσει ακόμα το αναγκαστικό
format, το reset εκείνο που πρέπει να υποστεί ώστε να αλλάξει μνήμη, ταχύτητα
και περιβάλλον επεξεργασίας των δρώμενων...
Ηλίας Καραβόλιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου