Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να βαδίζει με
ευφυολογήματα και κατάρες. Ούτε οι αναγγελλόμενες και διαρκώς μεταφερόμενες στο
μέλλον υποσχέσεις περί ανάπτυξης, ευημερίας, ευτυχίας, σοφίας, πίστης και
αγάπης, ούτε τα διαρκώς αναθεωρούμενα σχέδια διαφόρων παρεμβάσεων αποτελούν
κυβερνητική πράξη.
Αντίστοιχα η ατυχής (τουλάχιστον) κριτική με
εκφράσεις και μέσα για όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν την κυβερνητική
ικανότητα και προέτρεψαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί (αν βασιστούμε σε μια
πρόσφατη έρευνα, το 80% των πολιτών θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει
διέξοδο) φανερώνει το ίδιο. Ανυπαρξία κυβερνητικής πολιτικής. Ανυπαρξία; Και όμως
η κυβέρνηση βαδίζει στην πεπατημένη. Συμβάσεις και διορισμοί με υποσχετική
(π.χ. η τροπολογία που αποσύρθηκε για τα hot spot), ικανοποίηση των προσδοκιών
του μέσου ψηφοφόρου της. Να τρουπώσει…
Δυστυχώς ο μέσος αυτός ψηφοφόρος, που κανείς δεν
τον κρίνει (ο σοφός λαός...), είναι διατεθειμένος να υποστεί κάθε εξευτελισμό
για την ικανοποίηση των ατομικών του προσδοκιών. Θεωρεί αυτονόητα ηθικό να
παρακαλεί για τη μετάθεση του γιου, τη μεταγραφή του γιου ή της κόρης, τη
μεροληπτική βαθμολόγηση στο λύκειο ή στο πανεπιστήμιο. Χειρότερα, δε, το θεωρεί
και δίκαιο. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι έλληνες φοιτητές είναι οι μόνοι που
όταν κλέβουν στις εξετάσεις θεωρούν ότι αυτή είναι μια αποδεκτή συμπεριφορά και
δικαιολογείται από υψηλά ιδανικά (κατά προτίμηση αριστερά). Οι έλληνες οδηγοί
είναι οι μόνοι που τρέχουν με 150, όταν το όριο είναι 90 σε ένα δρόμο
επικίνδυνο, με την προτροπή προς κάποιον αόρατο “να φτιάξει το δρόμο”. Αυτοί
φυσικά θα υποστούν τη συνέπεια. Για την οποία θα φταίει κάποιος άλλος.
Κανένας που επισημαίνει τα παραπάνω δεν είναι
αρεστός. Όλοι τα ξέρουν και όλοι τα αποδέχονται. Αλλά κανείς δεν έχει τη
διάθεση να υποστεί συνέπειες. Από την προτροπή της τακτοποίησης “των δικών μας
παιδιών” μέχρι την προσπάθεια της νυν κυβέρνησης για παράκαμψη του ΑΣΕΠ, ο κοινός
παρονομαστής είναι ένας. Η τακτοποίηση της πελατείας. Που αυτό θέλει. Να
τακτοποιηθεί. Ελπίζει και έτσι προς το παρόν υποστηρίζει. Αλλάζει αφέντη. Μπρος
στο ατομικό συμφέρον όλα τα άλλα είναι μηδενικά και δευτερεύοντα. Γενιές και
γενιές μεγάλωσαν με τη ρήση “Από εμάς θα ξεκινήσει η αξιοκρατία; Άσε να
τακτοποιηθούμε εμείς και μετά θα τα τακτοποιήσουμε όλα”. Και δυστυχώς συνήθως
οι ίδιοι (άτομα ή ομάδες) βρίσκονται στο περιβάλλον του εκάστοτε κυβερνητικού
κόμματος.
Υπάρχει χώρος για ορθολογική και αντικειμενική
συμπεριφορά; Πολύ αμφιβάλλω. Μόνο που αν πολιτευτεί κανείς έτσι, γρήγορα θα
καταρρεύσει, μόλις εμφανιστεί ένα άλλο μαγαζί που υπόσχεται. Γρήγορα θα ακούει
η κυβέρνηση περί της διάψευσης των ελπίδων, περί των σπιτιών, περί της
φορολογίας. Πιθανόν θα ξαναεμφανιστούν τα παιδάκια που λιμοκτονούν.
Τι κάνει; Κατασκευάζει εχθρούς για να διατηρηθεί
όσο μπορεί. Άξια τέκνα του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς. Μόνο σαν φάρσα. Άντε και καλή
επέτειο στα capital controls.
Θόδωρος Χατζηπαντελής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου