Ποτέ μα ποτέ στο παρελθόν σε τόσο σύντομο
χρονικό διάστημα δεν είχαν συσσωρευτεί τόσα κωμικοτραγικά συμβάντα στην
πολιτική ζωή του τόπου. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το αστέρι των social media, ο πραγματικός
εργοδότης του Κανάκη και του Σερεβετά, φρόντισαν και φροντίζουν διαρκώς
να φορτώνουν το πολιτικό σκηνικό με γεγονότα που άλλοτε προκαλούν την οργή των
πολιτών και άλλοτε τη θυμηδία.
Ψεύδη, αντιφάσεις, παλινωδίες, αμετροέπεια,
ηθική αναλγησία, κομπορρημοσύνη, αναισχυντία, μηχανορραφία, κοτσανολογία,
αγραμματοσύνη και εσχάτως τρέλα στα όρια της σχιζοφρένειας, είναι στάσεις και
συμπεριφορές, που δεν νομίζω ότι περιγράφουν πλήρως το πολιτικό παλμαρέ της
σύντομης πολιτικής ζωής του κυβερνητικού συρφετού, του μορφώματος που στο όνομα
του απεγκλωβισμού της χώρας από ένα άκρως προβληματικό παρελθόν ανέλαβε την
τύχη της τα δύο τελευταία χρόνια...
Ακόμη και αυτές οι πρακτικά ατέλειωτες
ηλεκτρονικές σελίδες του φιλόξενου #thecaller δεν φτάνουν για να καταγράψει και
περιγράψει κανείς τα ατοπήματα, τα ευτράπελα αλλά και τις τραγικές Οβιδιακές
μεταμορφώσεις του Αλέξη Τσίπρα και των ακολούθων του.
Ζούμε στιγμές απείρου πολιτικού, και όχι μόνο,
κάλλους. Περάσαμε πια, με υψηλές ταχύτητες, από την εποχή του επηρμένου
Βαρουφάκη στον πειραγμένο Ζουράρι και από την εποχή του φαφλατά Φλαμπουράρη
στην εποχή του σερέτη Παππά . Μένουμε ενεοί μπροστά σε έναν πίνακα πρωτόγνωρων
πολιτικών οργίων, ένα έργο που αποτυπώνει την ιδεολογική και πολιτική διαστροφή
των ημερών, τον εναγκαλισμό της «πρώτη φορά Αριστεράς» με την πιο αιχμηρή
πλευρά των διαχρονικών αντιπάλων της πραγματικής Αριστεράς, τους ναζιστές. Ο
εμπνευστής αυτού του έργου , ο Τσίπρας, σε μια ανιστόρητη περίπτυξη με
τον Μπούλη που εδώ και δυο χρόνια έγινε ποπολάρος και σίγουρη κυβερνητική
καβάντζα , προκάλεσαν μια ισορροπία τρόμου όπου το μέλλον της χώρας και
του λαού δεν μετριέται ούτε σε αιώνες ούτε σε δεκαετίες αλλά σε μήνες και
μέρες. Μέρες αγωνίας , αβεβαιότητας και μαζικής κατάθλιψης.
Σε πείσμα όλων αυτών, κόντρα στη λογική ο
κυβερνητικός κατήφορος συνεχίζεται. Το σιτεμένο παραμύθι της «ανεξάρτητης και
αδέσμευτης διαπραγμάτευσης» παραμένει ακόμη και σήμερα , που έχουμε μεταβληθεί
σε καρπαζοεισπράκτορες των απανταχού δανειστών, στα χείλη των διαπραγματευτών
του Χίλτον. Κόντρα στη λογική που επιβάλλεται απλά και μόνο από την τραγικότητα
των στιγμών, κόντρα στη λαϊκή κατακραυγή που αποτυπώνεται πια όχι στις
αμφισβητούμενης φερεγγυότητας δημοσκοπήσεις, αλλά στις γειτονιές, στα «καφενεία
και στα λουτρά», παντού, εξακολουθούν και επιμένουν να κινούν τον εθνικό συρμό
πάνω σε ράγες καταστροφής.
Τόση και τέτοια είναι η μέθη της εξουσίας. Θα
αυτοδιασυρθούν μέχρι τέλους….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου