2.3.16

Μίζερο Φως...

Διάφανα Κρίνα



Ολίγιστος!



Τι είπε στην αλά Μπεν Χουρ συνέντευξή του ο πρωθυπουργός;
Σε τι έγινε σοφότερος ο ελληνικός λαός; Απολύτως σε τίποτα.
Ακόμη και στον τομέα της επικοινωνίας, που μέχρι τώρα έδειχνε κυρίαρχος, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε σκιά του εαυτού του.




Έχει πει τόσα ψέματα στο παρελθόν, έχει πει τόσο αντικρουόμενα πράγματα, που σήμερα όσα λέει στέλνουν κατ’ ευθείαν τις μνήμες σ’ αυτά και αυτομάτως προκαλείται ιλαρότητα. Τα δε τωρινά του επιχειρήματα, αν μη τι άλλο, καταδεικνύουν τεράστιο έλλειμμα πολιτικής κρίσης. Ούτε αυτό είναι καινούργιο, απλώς δείχνει τις αντιφάσεις και την ασυνέπεια…

Η θεωρία του φαντάρου…



Κάθε στρατόπεδο που σέβεται τον εαυτό του έχει μια τέτοια ιστορία. Συνήθως έχει να κάνει με έναν άτυχο φαντάρο που αρκετές σειρές πριν πέθανε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Πιθανότατα δεν έχει πεθάνει κανείς, αλλά για στρατόπεδα μιλάμε, η αλήθεια δεν συχνάζει εκεί.



Η μετάγγιση της γνώσης, η μεταφορά της θεωρίας συνωμοσίας είναι μια τελετή μύησης. Κάποιος παλιότερος φαντάρος, με την κουρασμένη φωνή της γνώσης, πλησιάζει τους φοβισμένους νέους στρατιώτες, υποκρίνεται πως είναι φίλος τους, τους κάνει και τράκα 4-5 τσιγάρα και με βαθιά υποβλητική φωνή - ακριβώς όπως την είπαν και στον ίδιο - διηγείται τη φρικιαστική ιστορία. Οι παραλλαγές είναι πολλές…

Η κυρά Τασία τι λέει;



Ενας ενήλικας και ένα 14χρονο αγόρι κατηγορούνται πως επιχείρησαν να βιάσουν δύο έφηβες σε δημόσια πισίνα - Μετά τον βιασμό του 10χρονου αγοριού από Ιρακινό πρόσφυγα σε πισίνα της Βιέννης, ένα ακόμα περιστατικό έρχεται στο φως.




Νέο κρούσμα σεξουαλικής βίας από μετανάστες συγκλονίζει την Γερμανία. Δύο άντρες από το Αφγανιστάν, που έχουν αιτηθεί άσυλο στη χώρα κατηγορούνται πως επιτέθηκαν σε έφηβες σε δημόσια πισίνα στην πολιτεία Schleswig-Holstein, στα βόρεια της χώρας…

Το ηφαίστειο της Ειδομένης…



Έχω μόλις επιστρέψει (βράδυ Κυριακής 28 Φεβρουαρίου 2016) από επίσκεψη και έρευνα στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ειδομένης και των Διαβατών. Θα προσπαθήσω να συνοψίσω όσα είδα και να διατυπώσω κάποια συμπεράσματα. Χρειάστηκε να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια για να αφήσω στην άκρη, γράφοντας αυτό το κείμενο, τα συναισθήματα που ένιωσα, την άφατη οδύνη, τον σπαραγμό από τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής.
Θα αποφύγω, επίσης, να διατυπώσω στο κείμενο αυτό γενικότερες σκέψεις για το προσφυγικό. Εκτός από μία, που πλέον έχει αποκτήσει διαστάσεις κοινού τόπου.



Η παρούσα κυβέρνηση έπαιξε με το προσφυγικό και «κάηκε». Προσπάθησε να το χρησιμοποιήσει ως μέσο εκβιασμού και πίεσης στους εταίρους και δανειστές για να χαλαρώσουν τις απαιτήσεις τους στην οικονομική διαπραγμάτευση. Ηττήθηκε κατά κράτος, ο εκβιασμός δεν πέρασε, τα θαλάσσια σύνορα άνοιξαν διάπλατα και η χώρα είναι αντιμέτωπη με ανεξέλεγκτες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, έτοιμη να διαλυθεί…

Ξεμπερδεύουμε με το παλιό!



Ή αλλιώς: Η καριέρα είναι χολέρα!

Θυμόσαστε την εποχή της «πλέριας δημοκρατίας» του πρώιμου Πασόκ; Στην δεκαετία του ’80; Που σήμερα όλοι σχεδόν λοιδορούμε, άσχετα αν οι περισσότεροι ούτε καν την έζησαν καθότι ανήλικα παιδάκια (στην καλύτερη) τότε;




Τότε λοιπόν, επί Ανδρέα Παπανδρέου, το 1987 (αν θυμάμαι καλά) είχε διοριστεί Γεν. Γραμματέας του ΕΟΤ κάποιος νεαρός ονόματι Τρεπεκλής, γιος οικογενειακού φίλου του Ανδρέα, και ξενοδόχος στο επάγγελμα, με σχετικές σπουδές. Την επομένη του «διορισμού» του ξέσπασε κανονικός πόλεμος στα ΜΜΕ της εποχής, επειδή ο εν λόγω νεαρός ΔΕΝ είχε πάει (νόμιμα) φαντάρος!
Και αν πάλι θυμάμαι καλά, η τοποθέτησή του ανεκλήθη.

Πρέπει να φύγουν!



Κάθε ημέρα που περνάει η χώρα καταστρέφεται. Δεν έχει περάσει στο παρελθόν άλλη κυβέρνηση περισσότερο ανίκανη και επικίνδυνη από την κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου. Για να επιστρέψει η ελπίδα στην Ελλάδα, θα πρέπει αυτοί να πάνε στα σπίτια τους. Είναι ψεύτες, είναι αποτυχημένοι, είναι τυχοδιώκτες.



Είναι μακρύς ο κατάλογος με τις πολιτικές αστοχίες τους. Από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει; Γνωρίσαμε τις συνέπειες της πολιτικής των ανοικτών συνόρων. Σπάσαμε τα μούτρα μας από τις θεωρίες παιγνίων του Γιάνη. Τρομάξαμε από την απίστευτη ανικανότητά τους να κυβερνήσουν. Χρυσάφι πιάνουν και το μετατρέπουν σε χώμα…