21.10.16

Child of Vision...

Supertramp




Ο ανασχηματισμός θα δείξει αν πάει ο Τσίπρας σε εκλογές…



Η κυβερνητική εκπρόσωπος σχεδόν μέρα πάρα μέρα διαψεύδει πως υπάρχει ενδεχόμενο για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Στην τελευταία σχετική δήλωσή της, ανέφερε πως «υπάρχει ισχυρή εντολή ως το 2019». Εκείνη μεν κάνει τη δουλειά της αλλά κανένας δεν την πιστεύει.




Οι υψηλοί τόνοι του Αλέξη Τσίπρα έναντι των δανειστών για το ζήτημα του χρέους είναι ο λόγος για τον οποίο το σενάριο των εκλογών μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2017 άρχισε να φαίνεται ως κάτι εξαιρετικά πιθανό. Το σκεπτικό του Τσίπρα είναι κατά βάση σωστό. Λέει πως αφού εμείς κάναμε όλα όσα έπρεπε με την πρώτη αξιολόγηση, τώρα είναι η σειρά των δανειστών να κάνουν κι αυτοί από την πλευρά τους όσα συμφώνησαν...


Αλήθειες που δε θέλουμε να ξέρουμε…



 «Αν οι Έλληνες πολίτες γνώριζαν τα σφάλματα που οδήγησαν στις έξι πρώτες πτωχεύσεις της ιστορίας μας, θα είχαμε αποφύγει την έβδομη. Αν οι Έλληνες πολιτικοί γνώριζαν τα σφάλματα που οδήγησαν στους εμφυλίους πολέμους, θα είχαν αποκηρύξει τις εμφυλιοπολεμικές τους δημαγωγίες».




Έτσι αρχίζει το βιβλίο του ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γιώργος Δερτιλής, με τίτλο «Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις 1821-2016», το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις.
Ένα βιβλίο που θα πρέπει να διαβάσουν όλοι οι πολιτικοί μας και όσοι φιλοδοξούν να κυβερνήσουν την Ελλάδα. Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία μας, για να μάθουν οι αυριανοί Έλληνες πολίτες την πραγματική Ιστορία μας και για να κατανοήσουν γιατί φτάσαμε εδώ. Και ίσως έτσι γεννηθεί η ελπίδα να μην ξαναγίνουν τα ίδια λάθη. Φτάνουν οι πόλεμοι, οι εμφύλιοι και οι επτά πτωχεύσεις που πέρασε η χώρα από την ίδρυσή της μετά την επανάσταση του 1821...


Ο Καζάκης ως προπομπός του Σώρρα…



Οι Βρετανοί χρησιμοποιούν τη φράση «εποχή της βλακείας», όταν θέλουν να περιγράψουν μια ιστορική περίοδο που κυριαρχεί το ανορθολογικό, που στην πολιτική έχουν ρόλο διαμορφωτή ψευδοπροφήτες, που σε άλλες εποχές, «κανονικές», θα είχαν τον ρόλο του τρελού του καφενείου. Αλλά και απατεώνες, που με τα κόλπα τους την βγάζουν χωρίς να κοπιάσουν στη ζωή τους.




Ο Δημήτρης Καζάκης είναι κλασική περίπτωση νεόκοπου «πολιτικού», που το άστρο του ανέτειλε με το ξεκίνημα της τρέχουσας κρίσης. Για την πολιτική του δραστηριότητα και την επαγγελματική του πορεία τα χρόνια πριν την κρίση ελάχιστα γνωρίζουμε. Στο βιογραφικό του αναφέρει, χωρίς περαιτέρω πληροφορίες, ότι έχει εργαστεί σε μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπου γνώρισε από τα μέσα, όπως δήλωσε σε μια συνέντευξη, τον καπιταλισμό. Ήταν μέλος του ΚΚΕ μέχρι τα μέσα του ’90 και μετά περιφερόταν στον χώρο του αριστερισμού και της πατριωτικής αριστεράς, χωρίς να έχει ιδιαίτερες συμπάθειες σε κανέναν από τους δύο...


Από τη Μίκρα στο SKG…



Βαλίτσες, ροδάκια που ρολάρουν με θόρυβο, αγκαλιές, γέλια, δάκρυα, βήματα βιαστικά, ακίνητα βλέμματα, ματιές στο ρολόι, συνομιλίες στα κινητά, check in, ουρές, σακίδια που αλλάζουν ώμους, αναμονή στο βλέμμα, αφίξεις, αναχωρήσεις…




Η εικόνα του αεροδρομίου μιας πόλης είναι και η πρώτη που αποτυπώνεται στους επισκέπτες της. Και μέχρι σήμερα η εικόνα του δικού μας δεν βοηθά και πολύ στην προσπάθεια να ν κάνουμε τη Θεσσαλονίκη προορισμό. Γιατί αυτό το αεροδρόμιο δεν είναι σε καμιά περίπτωση αντάξιο μιας πόλης ενός εκατομμυρίου ανθρώπων…