Ραντεβού τον Οκτώβριο και βλέπουμε…

(Προ)χθες η κυβέρνηση κατέκρινε τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλάους Ρέκλινγκ, με επιθετικότητα που καταπλήσσει και, φυσικά, με αστοχία που προδίδει την άγνοιά της για το ευρωπαϊκό σύστημα στο οποίο είναι εντεταγμένη η χώρα. Την ίδια ώρα, οι κατ’ ιδίαν συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς απέτυχαν να παραγάγουν τις επιθυμητές από την κυβέρνηση εντυπώσεις: Ο μεν Κυριάκος επιφυλάχθηκε να συζητήσει τη συμφωνία στη Βουλή, η δε Φώφη κατάφερε να τον κάνει ρεζίλι μπροστά στις κάμερες με τις περιπαικτικές παρατηρήσεις της.

Collateral damage της υπόθεσης ο δόλιος ο Γιώργος, ο οποίος εθίγη από την αναφορά στο Καστελλόριζο και αντέδρασε, μέσω τουίτ, πάνω-κάτω όπως θα αντιδρούσε ένα παιδί. (Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, όχι όπως το παιδί του υπουργού Αμύνης...)…

Με την πρώτη ματιά, λοιπόν, θα έλεγε κανείς ότι όλα συνεχίζονται κανονικά στην πολιτική ζωή: η κυβερνητική μασκαράτα για τον πρόσφατο «θρίαμβο» στο Eurogroup, η αντιπολιτευτική ένταση, οι κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις, ακόμη και οι διαδηλώσεις. Αυτή όμως είναι μια επιφανειακή εντύπωση. Σύντομα όλα αυτά θα έχουν κατασιγάσει, γιατί, στην πραγματικότητα, όσο και αν ο καιρός δεν μας το θυμίζει, έχει έλθει το καλοκαίρι και ο κόσμος ήδη κατεβάζει ρολά.

Το λένε κατ’ αρχάς οι επαΐοντες, δηλαδή εκείνοι που δουλειά τους είναι να συναντούν κόσμο και να μιλούν μαζί του για τα πολιτικά. «Δεν υπάρχει πια ακροατήριο», ακούω από φίλους βουλευτές. Φυσικό δεν είναι;

Οσοι από τους ψηφοφόρους έχουν ακόμη αυτήν τη δυνατότητα σκέπτονται τις διακοπές τους. Ο λογαριασμός της εφορίας θα έλθει ούτως ή άλλως το φθινόπωρο· δεν βοηθά λοιπόν σε τίποτα να αγχώνεσαι από τώρα. Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα που γεννά η απουσία προοπτικής για το μέλλον της χώρας, η μόνη προοπτική που αποκτά αξία είναι αυτή των διακοπών, ενώ συγχρόνως εντείνεται η αποστροφή για την πολιτική επικαιρότητα. (Πόσο πια να αντέξεις τον χαζοχαρούμενο τρόπο του Τσίπρα να μας λέει ότι είναι «μηχανικός»;) Είναι λοιπόν το τέλος της πολιτικής σεζόν.

Αν όλα αυτά παραπάνω ισχύουν για κάποιους περισσότερο από τους άλλους, αυτοί είναι οπωσδήποτε οι Συριζαίοι, κυβερνητικοί και κομματικοί. Για το συγκεκριμένο είδος της Αριστεράς, οι διακοπές, ο χαβαλές, το καλοκαίρι είναι ιδεολογία. Ολοι αυτοί είναι άνθρωποι, που έκαναν επάγγελμα και σταδιοδρομία στην Αριστερά, με τον σκοπό ακριβώς να περνάνε οι ίδιοι καλά. Θυμηθείτε μόνο πώς, μετά τη δραματική αναστροφή του προπέρσινου Ιουλίου και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση σχεδόν εξαφανίστηκε για να επανεμφανισθεί αφού είχαν περάσει και οι διακοπές των Χριστουγέννων. Από τη δική τους πλευρά είναι κατανοητό, αφού ένα ολόκληρο καλοκαίρι έτρεχαν αντί να αράζουν. Οι διακοπές, θέλω να πω, είναι γι’ αυτούς όπως οι επίσημες αργίες για τους δημοσίους υπαλλήλους: αν συμπέσουν με Κυριακή, απλώς μετατίθενται.

Επομένως, με ένα παραμύθι που μπορεί να αντέξει ολόκληρο το καλοκαίρι, αφού ο κόσμος δεν θα καθίσει να ασχοληθεί, με εξασφαλισμένους τουλάχιστον έξι μήνες ανεμπόδιστης παραμονής στην εξουσία και, τέλος, με την προοπτική της ερχομένης αξιολόγησης και των δύσκολων θεμάτων που θέτει, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα εξαφανισθεί για τρεις μήνες, αν όχι και περισσότερο. Με άλλα λόγια, ραντεβού τον Οκτώβριο και αν...

Στέφανος Κασιμάτης

Καθημερινή